Coladas de San Juan, keek op de week, domme tegelfout en eilandfauna/flora

Vorige week een prachtige wandeling gemaakt naar de Coladas van San Juan, het lavaveld boven Las Manchas. Met de auto naar Las Manchas gereden, geparkeerd aan de LP 212 en vandaar uit naar boven gelopen. Het was pittig (waarschijnlijk niet voor doorgewinterde bergwandelaars, maar voor ons, met name voor mij, toch wel, alhoewel we regelmatig wandelen). Een dikke 500 mtr stijgen en ook weer dalen natuurlijk. Het stijgen was zeer inspannend, je krijgt het er héééél erg warm van, maar bovenaan gekomen is de beloning groot. Het zwarte lavaveld ligt voor je en daar loop je dwars doorheen, schitterend. Van de afdaling krijg je het weliswaar niet zo warm, maar die was knap lastig. Er zaten echt steile stukken tussen, viel niet mee. Maar erg de moeite waard en als je dan weer beneden aangekomen op het terras van het dorpskroegje een biertje zit te drinken, dan voel je je ontzettend voldaan!

De week was goed gevuld. Vorige week hebben we uiteindelijk de benodigde documenten overhandigd gekregen van Onice, de installateur (die overigens erg goed werken), waarin verklaard wordt dat de electriciteit van ons huis op norm is, zodat we het abonnement op onze naam konden overzetten, want dat was nog altijd niet gebeurd. Dus samen met de vorige bewoner vorige week vrijdag om 10.00 uur naar Endesa in Los Llanos. Helaas hadden we er geen rekening mee gehouden dat Endesa al om 8 uur open gaat en we dus zo’n 10 personen voor ons hadden. Er zijn 2 bureaus, maar er was er maar 1 bemand en de medewerker moest tussendoor ook nog de telefoon beantwoorden. We hadden geen zin in anderhalf uur (of meer) wachten, dus besloten om op maandag terug te komen. Om 16.00 uur, meteen na de middagsluiting, zodat we (hopelijk) de eersten zouden zijn. We waren er om 15.50 uur en er zat al iemand anders te wachten. Kort na ons arriveerden er meer mensen, maar gelukkig waren we dus nummer 2. Omdat we inmiddels weten dat vaak de gekste documenten gevraagd worden, hadden we ons hele ‘verhuisdossier’ meegenomen met NIE-nummers (fiscaal nummer), identiteitsbewijzen, residencia, koopakte, etc. etc. En wonderbaarlijk vlot was de boel toen geregeld.

Dinsdag met onze ouwe Max naar de dierenarts, omdat we vonden dat hij toch wel heel erg veel hijgt en erg lang nodig heeft om te ‘recupereren’ na het uitlaten of rondje lopen op het terrein. Het is natuurlijk een oud beest maar toch maar even laten kijken. Bloedanalyse gedaan en röntgenfoto van het hart gemaakt, alles naar omstandigheden nog prima in orde, een pilletje dat hij al had met een halfje verhoogd. Wel zware artrose, maar daar is, behalve pijnstillers, weing aan te doen. Onze vriend kost ons inmiddels een kapitaal aan medicijnen, maar ja, je doet het toch maar weer. En hij lijkt er baat bij te hebben, is nu veel sneller weer bijgekomen.

Woensdag naar de bank ivm ziektekostenverzekering. Hadden in maart al een offerte opgevraagd, maar het was door de drukte blijven liggen. Nu wilden we knopen doorhakken, bleek offerte verlopen, maar wat blijkt, de nieuwe offerte is lager! Was ook al het geval met de verzekering voor het huis. Daar hadden we in november een offerte voor opgevraagd en toen we die in maart wilden afsluiten, bleek de premie ook opeens aanzienlijk lager te zijn geworden. Kijk, dat is nog eens zaken doen.

En gisteren voor het eerst naar een Spaanse arts. Dermatoloog, kleinigheid maar wel vervelend, dus na het een paar weken te hebben uitgesteld toch maar een afspraak gemaakt. Ik heb bewust niet gevraagd of hij misschien ook Engels of Duits sprak (hij bood het ook niet aan, dus zal wel niet), moest maar gewoon voor de leeuwen. En het ging eigenlijk prima, sympathieke man ook (mag ook wel voor dat geld, € 70,= voor het consultje…., maar onze Franse verzekering is nog even geldig). Dus die drempel ook weer genomen.

Natuurlijk zijn de ‘albañiles’ stug doorgegaan met de verbouwing. De vloertegels zijn afgemaakt, grotendeels gevoegd ook en er is begonnen met het betegelen van de badkamers. En daar ging het bijna fout. Door mijn eigen stommiteit, moet ik bekennen. We hebben ervoor gekozen om de tegels rustig en licht te houden en met accessoires en badmeubel kleur erin te brengen, maar wel hebben we voor beide badkamers andere tegels genomen. Licht dus, met een decoratieve reliëf rand in dezelfde tint. En ik had niet goed opgelet en de reliëf-randen verwisseld. Nu zijn de tegels voor de ene badkamer wit en voor de andere net niet wit. Dus toen Karel kwam melden dat de eerste badkamer betegeld was en we gingen kijken, zei ik, ‘Komt dat door de lichtval dat de rand donkerder lijkt?’ Kwartje viel nog niet. En volgens mij hebben mannen daar sowieso minder oog voor! Maar het bleef toch in m’n hoofd zitten, vreemd, zo’n lichtval. Dus die pakken tegels eens nader bekeken. En jawel, ik kreeg het opeens heel erg warm, verkeerde rand genomen. Terwijl Karel bij het uitkiezen nog wel gezegd had ‘dat gaat vast fout’. Dus .. ‘Pedro ……, hay un pequeño problema’. Intussen was de badkamervloer ook betegeld en dat was nog niet droog, mocht nog niet over gelopen worden. En ja, kans op breken bij verwijderen, we hadden maar net genoeg tegels. Maar wat moet dat moet. Dus een van de heren staand in de gaten langs de rand van de vloer waar nog gesneden tegels in moesten de rand er weer uitgehaald. Alles heel gebleven gelukkig en nu zit de goede rand erin. Pfffffffffff.

En dan een stukje fauna van het eiland, hagedissen en gekko’s. Zagen we in de Bourgogne al behoorlijk wat hagedissen zodra de zon zich liet zien, hier zien we het tienvoudige, en ook grotere soorten. Ze zitten in de tuin, schieten over het terras, over muren, rennen elkaar achterna, maar komen gelukkig niet in huis. Ze zijn er alleen als de zon schijnt, zodra die weg is, zijn ze nergens meer te bekennen. De gekko daarentegen zie je alleen ’s avonds en ook veel minder dan de hagedis. Het is een vertederend diertje dat een soort van zuignapjes aan z’n poten heeft, waarmee hij over muren en plafonds loopt. Ze zijn alleen ’s avonds actief en eten insecten, nuttige diertjes dus. Hij maakt een geluid dat een beetje op het woord ‘gekko’ lijkt, vandaar de naam. We hebben er tot nu toe pas 2x een in huis gehad, maar aangezien ze geen vlieg (nou ja, die nu net wel dus) kwaad doen en er geen risico is dat ze naar beneden vallen op je hoofd, laten we het maar gewoon, op een gegeven moment zijn ze weer weg. Geen foto van de hagedissen, want vanochtend was het heel zonnig, maar inmiddels is het bewolkt en is er geen hagedis meer te zien. Andere keer.

Ter afsluiting nog een paar mooie bloemen.