De ‘grúa’ voor de deur en wandeling Lomada Grande

Vorige week moest de auto van binnen worden schoongemaakt (voor het eerst sinds we hier wonen, dus nodig) en het was heerlijk zonnig weer, dus Karel aan de slag. Autoradio aan voor wat gezelligheid en poetsen maar. Na een kleine twee uur was de auto van binnen weer spic en span. Maar, toen we een half uur later weg wilden gaan, had de accu er geen zin meer in, zo dood als een pier. De autoradio aan tijdens het poetsen was kennelijk niet zo’n goed idee geweest. Accu was al wat ouder en kon dat niet meer aan. Geen nood, buurvrouw gevraagd of ze met haar auto wilde komen, dan zou het met een paar startkabels zo gefixt zijn. Helaas, ook met startkabels was hij niet aan de praat te krijgen. Dus onze garage Cutillas gebeld. We moesten van Sandra, de receptioniste van de ’taller’, de werkplaats, Nissan Assistencia bellen, die sturen dan een ‘grúa’ (takelwagen) die de auto ophaalt, service van Nissan. En warempel, een half uurtje later arriveerde de grúa bij onze benedeningang aan de Camino Campitos, echt supersnel.

Maar de auto stond bij de boveningang aan de Camino El Paraíso, die straat is op enkele plekken echt heel smal, met hoge muren aan beide kanten, zonder berm. En de sleepauto was behoorlijk breed. Maar de chauffeur durfde het wel aan, dus vanaf de LP2 van boven af ons straatje ingereden. Het was soms echt centimeterwerk, maar het ging. Auto erop gereden, viel ook nog niet mee, in het smalle straatje een ‘dode’ auto van de parkeerplaats draaien en op de sleepauto zien te krijgen. De chauffeur dacht maar naar beneden door te rijden tot aan de Camino Campitos ons straatje uit. Dat stuk is wat minder smal, maar er zit wel een krappe bocht in. Karel en ik dachten ‘hij komt met die grote auto de bocht niet door’, maar zou wel gaan volgens de hem. Nou, het lukte, maar eigenlijk ook net niet. Want aan beide kanten raakte de aanhanger de muur, hoop geschraap en lawaai. Gelukkig kwam hij niet vast te zitten tussen de twee muren en de chauffeur maakte zich er verder niet zo druk om, no pasa nada. Twee uur later belde Sandra van Garage Cutillas ons dat de accu inderdaad definitief de geest had gegeven en er een nieuwe was geplaatst. We konden de auto dezelfde middag weer ophalen, geweldig. Of we wel een 10 wilden geven bij de tevredenheidsenquête die we per mail zouden ontvangen. Natuurlijk Sandra, doen we graag voor zo’n supersnelle service.

Afgelopen zondag een prachtige wandeling gemaakt in het noordwesten van La Palma. We wandelden samen met Siepko en Marjan en maakten een wandeling uit de reisgids van Siepko, die naar de Lomada Grande in het beschermde natuurgebied Hiscaguán (blz 120 La Palma – Ontdek de verborgen schatten). Siepko wilde graag nog wat puntjes op de i zetten in de beschrijving omdat het pad niet altijd even gemakkelijk te vinden is als je de wandeling voor het eerst doet. Dus Karel voorop met de beschrijving in de hand en daar waar sprake was van enige twijfel zijn wat extra aanknopingspunten genoteerd. De wandeling is schitterend maar best pittig. Althans voor mij. We startten op zo’n 500 mtr hoogte en zijn tot aan de kust afgedaald. Daar zijn enkele grotwoningen waar Palmero’s graag komen om te zwemmen, vissen of barbecueën. Er is een natuurlijk zwembekken. Maar pas op, ga er alleen in als de oceaan rustig is. Een geweldige plek en zicht op de prachtige, imposante rotskust. Na even genoten te hebben van de mooie plek en het nuttigen van een paar boterhammen begonnen we aan de weg terug. Toen ik omhoog keek naar waar we naartoe terug moesten, moest ik toch wel even slikken. Siepko en Marjan, ervaren wandelaars, vlogen naar boven, ik hoorde ze niet eens hijgen. En Karel ook eigenlijk wel, moet ik toegeven. Ik had er wat meer moeite mee, moest af en toe een korte pauze inlassen om op adem te komen en soms de conversatie staken omdat praten dan even teveel inspanning kostte. Maar I did it, en eenmaal boven ben je ook zo weer bijgekomen en is de voldoening groot. We zijn nog een klein stukje doorgelopen naar het romantische en idyllisch gelegen Finca Aloë (alleen te voet bereikbaar) waar we een heerlijke pizza gegeten hebben, vegetarisch en biologisch uiteraard 😉. Hadden we verdiend. Een super dag !

Dan nog wat tuinfoto’s, we kunnen er zelf geen genoeg van krijgen om door de tuin te sjouwen en verbazen ons elke keer weer over al het moois dat er groeit en bloeit.

• 

•