Een stap verder !

Het bezoek aan het huis op Tenerife is natuurlijk weer niet gegaan zoals de bedoeling was. Na een week of drie soebatten met de eigenaar, was er eindelijk een afspraak gepland. Hij had er geen zin in, want er zijn al veel mensen naar zijn huis komen kijken. Wij snappen natuurlijk heel goed, dat je dat op een gegeven moment zat bent, maar zeg dat dan gewoon. We hadden daarom ook aangeboden hem te betalen om het ongemak te compenseren. Maar goed, op dinsdagavond 22-11 om 17 uur mochten we het huis met z’n vieren komen bekijken. De vrijdagavond tevoren werd deze afspraak bevestigd. Op zaterdag hebben wij en Tom en Anne vluchten geboekt en een auto gehuurd. Maandagochtend kwam de mededeling dat het dochtertje des huizes ziek was, koorts had en ze wilden geen vreemden over de vloer. Niet te vermurwen. Zucht ….

Aangezien we de tickets en de auto al geboekt hadden, zijn we toch maar gegaan, hebben gezellig geluncht met z’n vieren, het huis aan de buitenkant bekeken (je zag niet veel want er stond een groot hek omheen) en een gesprek gehad met de bouwer en architect.

En afgelopen vrijdagavond was het dan eindelijk zover, de handtekening is gezet onder het ‘contrato de arras’ voor de grond! Blij mee, het lijkt er nu toch echt op dat het goed gaat komen. Ja nog steeds een klein voorbehoud, want we hadden vorig jaar in november ook al een contrato de arras getekend voor een huis in El Paso. En dat is niet goed gekomen.

De Duitse eigenaren zijn sinds anderhalve week op het eiland. Onze hoop dat er voor die tijd al een en ander in gang gezet kon worden (omdat het perceel gesplitst moet worden) door de makelaar die de opdracht had gekregen om dit te doen, was tevergeefs. Niet vooruit te branden die mensen. Tot grote ergernis van zowel ons als de Duitse eigenaren. Op mails en whatsapps werd niet gereageerd, langsgaan op kantoor had geen zin, want meneer was er nooit, de telefoon nam hij niet op en de zeldzame keer dat dit wel gebeurde en er allerlei toezeggingen werden gedaan (want niks was een probleem, alles kwam goed), kwam er vervolgens weer een radiostilte.

Vorige week zaterdag zijn de eigenaren van de grond gearriveerd. Op maandagochtend om 10h30 stond Jasper de makelaar opeens onaangekondigd met een landmeter op het terrein en kregen wij een telefoontje of we ook maar even meteen wilden komen 😤😤🤬. We hebben toen met z’n vieren afgedwongen dat we op vrijdagmiddag om 17 uur naar zijn kantoor zouden komen en niet zouden vertrekken voordat het contract getekend was. En zo geschiedde. Waarbij we nog steeds wachten op het rapport van de meting, dat ook vrijdag klaar had zullen zijn …..

Maar nu kunnen we verder. Morgen afspraak met een architect op La Palma. We overwegen sterk om met hem in zee te gaan. Vorige week hebben we al een gesprek met hem gehad en er is wel een klik, een goed gevoel. Hij heeft voor enkele buren uit Paraíso eveneens een huis getekend. Is zelf ook zijn huis kwijtgeraakt en kent alle ins en outs van het decreto voor de vulkaanslachtoffers. Wat wel en niet mag (omdat we op landbouwgrond bouwen zijn er beperkingen), heeft daarvoor creatieve oplossingen 😉 en heeft zijn ingangen bij gemeente en andere lokale overheden. Dat geeft ons een stukje rust. En dat is prettig, want we zijn ervan overtuigd dat er nog genoeg stress zal volgen.

Wel zijn we er inmiddels zeker van dat we zo klimaatneutraal mogelijk willen bouwen. Daarom bekijken we diverse mogelijkheden van passief bouwen. Maandag hadden we opnieuw naar Tenerife willen gaan om een ander bouwsysteem te bekijken, maar dat is door slechte weersomstandigheden niet doorgegaan.

Afijn, genoeg om over na te denken de komende tijd.