Gordijnen, keukens en water op La Palma

En weer een week voorbij. Tja, wat hebben we allemaal gedaan deze week? Boodschappen gedaan, laptop weggebracht voor onderhoud en weer opgehaald. Naar de tandarts geweest, een hoop geld armer en twee kronen rijker. Gordijnen op maat gemaakt, en nog een paar, en nog een paar, en nog lang niet klaar ermee. Het eerste gordijn meteen al te kort afgeknipt ☹. Opgemeten en het teveel aan stof afgeknipt, uitgaande van een totale lengte van 3 meter. Was even vergeten dat de gordijnen al 13 cm gekrompen waren. Zoals Karel zei, dat was tamelijk dom van mij, daar heeft hij absoluut een punt. Gelukkig heeft-ie zelf regelmatig iets dergelijks bij op maat zagen van een stuk hout of wat dan ook. Maar alle begin is moeilijk en gelukkig hebben we ook een raam waarvoor de gordijnen minder lang hoeven te zijn, dus het kan toch nog gebruikt worden. De eerste gordijnen hangen intussen.

De keukens zijn nog niet klaar. De aanrechtbladen zijn maandag geleverd en de timmerman heeft maandag en dinsdag gewerkt. Boven zo goed als klaar, alleen de spoelbak moet er nog in en de vuilnisemmer. Beneden moet alle apparatuur nog. Op dinsdagmiddag kregen we de mededeling dat hij woensdag en donderdag op een andere klus verder moest en vrijdag was een feestdag, volgens hem alleen in El Paso, waar het bedrijf gevestigd is. Ja, behalve Spaanse feestdagen, Canarische feestdagen en La Palma-feestdagen, zijn er dus ook nog dorpsfeestdagen. De tandarts (in El Paso) bevestigde dat, en die had natuurlijk ook wel zin in een feestje nadat ik met hem afgerekend had……. De timmerman komt volgende week weer. Maandag of dinsdag …. maar na enig aandringen onzerzijds is ons nu wel beloofd dat het dan ook helemaal afgemaakt wordt, inclusief de plaatsing van de douchecabines. Dan zijn we eindelijk van het vlindertjesgordijn af.

Op dinsdag waren de tuinjongens er weer, die hebben de hele dag geplant. Onze eigen planten, nieuwe planten en een paar fruitbomen. We hadden al 2 mispels (nog geen vruchten van gezien), een vijgeboom (hangt bomvol momenteel), 2 citroenbomen (geven goed vruchten), een sinaasappelboom (ziet er slecht uit), twee granaatappelbomen (één zonder vruchten en aan de andere hangen maar liefst 3 granaatappels te groeien), een (volgens Ito) ouderwets soort abrikoos (geen vruchten te bekennen) en een klein boompje waaraan in het voorjaar rode vruchtjes hingen, waarvan je lekkere jam schijnt te kunnen maken. Naam zijn we vergeten. Nu we kunnen bewateren hopen we dat volgend jaar alle bomen fruit geven. Dinsdag zijn er 2 mango’s, een appel en een nectarine bijgezet, avocado volgt nog. En er komt meer en meer kleur in de tuin. Volgende week donderdag zijn ze er weer en we hopen dat het dan zover klaar is dat we het verder zelf kunnen gaan bijhouden.

Dan over het water op La Palma. Wij hebben de beschikking over 2 soorten water: Stadswater, dat via de gemeentelijke waterleiding bij ons komt. Net zoals in Nederland en Frankrijk, met een meter die jaarlijks opgenomen wordt. Dan hebben we een ‘derecha de agua’ in eigendom, een waterrecht – aandeel op water, wat recht geeft op een bepaalde hoeveelheid water per minuut. Via een ingenieus buizen- en kanalensysteem, voor de niet kenner vooral een onoverzichtelijke en onbegrijpelijke warboel van leidingen, wordt water uit de bergen verzameld in grote opslagtanks en vandaar uit naar de huizen getransporteerd waar het gestaag en oneindig (normaliter) in de eigen opslagtank druppelt. Hele goede kwaliteit water, ware het niet dat er regelmatig dode hagedissen en gekko’s in de tanks drijven. Ook in die van ons hebben we er al een paar bespeurd. Dus toch maar niet drinken. Eens per jaar ontvang je een rekening voor onderhoud aan de buizen en nog wat kosten en dat is het dan. Overal op La Palma zie je deze buizen lopen, vaak in hele ‘trossen” bij elkaar. Niet erg mooi, om niet te zeggen spuuglelijk, maar het went. Ons waterrecht geeft ons recht op (dachten wij) 1 liter water per minuut, zo stond het in de papieren. Maar er was ons geadviseerd om het te checken, want niet altijd krijg je de hoeveelheid waar je recht op hebt. Dus Karel een paar keer gemeten, er kwam steeds 400 ml per minuut uit. Veel te weinig dus. Even bellen maar. We hadden het niet goed begrepen was het antwoord, 1 liter per minuut is het doorlooprecht van de buizen, maar de hoeveelheid die we krijgen is 700 ml. Alleen op dit moment wordt de 700 ml niet gehaald en is het maar 170 ml. Maar we ontvangen dus effectief 400 ml. Euh, we raken het spoor bijster, beter volgende week even langsgaan bij het kantoortje van het waterbedrijf.

Daarnaast zijn we bezig met het verkrijgen van gietwater (ook bananenwater genoemd) voor de tuin. Komt ook via een buizenstelsel naar je toe en daarvoor betaal je een vastrecht van 40 eur per jaar en vervolgens naar verbruik 0,66 € per m3. Stukken goedkoper dan gemeentewater en aangezien ons waterrecht niet voldoende is en we een grote tuin hebben die bewaterd moet worden, is het van belang dat we dit water ook krijgen. Ooit was ons huis daarop aangesloten, maar de afgelopen 13 jaar is er geen gebruik meer van gemaakt. De meter is er nog steeds, we (inmiddels op onze naam) staan ook nog in de computer bij het waterbedrijfje maar als we de kraan opendraaien, komt er niets uit. Er is intussen iemand komen kijken die ook heeft geconstateerd dat er geen water uit de kraan komt. Ergens moet het afgesloten zijn, maar waar. Dus is hij samen met Karel gaan zoeken en een stuk verderop is een afgesneden leiding gevonden met een stukje ervoor een kraan die dichtgedraaid is. Daar moet het aan liggen volgens de man. Een ‘fontanero’ gebeld die (hopelijk) volgende week komt om de leiding te repareren en dan zou het (eveneens hopelijk) volgens de man moeten werken. We keep our fingers crossed.