kruistocht in wandelbroek – ingesloten – nog altijd geen asfalt – gat in dak

Vandaag is het de dag van de grote autorally van Los Llanos. Dat betekent concreet dat we zo’n beetje de hele dag ingesloten zitten, want alle doorgaande wegen rondom ons zijn afgesloten, en dat we een hoop lawaai horen, want het parcours loopt vlak onder ons door. Donderdagavond ging ik onze wekelijkse portie eieren ophalen bij Victor en Milly, Spaanse onderburen, en daar stond onder de carport een raceautootje met knalgele spoilers en velgen, volledig bedekt met reclames, waarvan Victor met open portier de motor liet brullen. Zo’n kwartier lang. De bedoeling hiervan was mij niet geheel duidelijk. Kijken of de motor nog startte? Of het gaspedaal nog wel reageerde bij indrukken? Warmdraaien voor de opening van de rally op vrijdagmiddag? Afijn, Victor doet ook mee dus. Drie jaar geleden verraste de rally ons, toen hadden we een dagje uit gepland maar kwamen we tot de ontdekking dat we tussen 9h30 – 12h00 en van 13h00 – 15h30 niet verder kwamen dan 200 mtr van ons huis. Maar nu zagen we al een week geleden overal de aankondigingen liggen/hangen voor vandaag. Drie jaar geleden hingen die er waarschijnlijk ook, maar toen wisten we nog niet dat de A4’tjes die overal onder stenen op muurtjes liggen behalve overlijdensaankondigingen vaak ook zeer relevante informatie kunnen bevatten.

Dus zorgden we dat alle boodschappen in huis zijn en planden we een rustige dag thuis. De lunch met vrienden in een restaurant, die we, ons nog onbewust van de rally, een paar weken geleden voor vandaag afspraken, hebben we maar doorgeschoven naar morgen, als de rust is weergekeerd. In plaats daarvan koken we zelf lekker voor vanavond, alle tijd immers (kip cacio e pepe in bagna cauda – kip uit de oven in een saus met ansjovis, witte wijn, room en parmezaanse kaas – en sinaasappel-speculaassoufflé) en heb ik ook tijd om weer eens een blogbericht te schrijven. De ochtendwandeling besloot ik nog wel te doen, het tweede deel van mijn traject loopt over het rally-parcours, maar het spektakel zou immers pas om 9h30 beginnen. Tegen 9 uur kwam ik aan bij het deel dat over het raceparcours gaat. Alles was al afgezet met dranghekken en linten, er stonden al ‘mannetjes’ bij de kruispunten, op veel plaatsen zaten al groepjes mensen genoeglijk aan de kant met tafels en stoelen en zelfs was er ergens al een barbecue aangestoken. Een waar volksfeest dus. Helaas hebben we intussen ook al een paar keer gillende sirenes gehoord. Bij de rally van twee jaar geleden is er hier vlak bij een auto gruwelijk uit de bocht gevlogen, en dwars door de afrastering heen een paar meter naar beneden gestort. Maar ja, is nu eenmaal het risico van het vak waarschijnlijk.

Eind februari hadden we als buurt een bespreking met onder anderen de burgemeester van Los Llanos over het project ‘asfalteren van de Camino Campitos’. Er werd ons toegezegd dat er de daaropvolgende week begonnen zou worden en dat de klus in zo’n 3½ à 4 maanden geklaard zou zijn. Alle buurtbewoners helemaal ‘feliz’, want het stof en de slechte staat van de weg zijn we allemaal meer dan beu. En zowaar werd er inderdaad een week later begonnen met het werk. Zeer voortvarend werd de straat stukje voor stukje open gemaakt, werden er leidingen etc. vernieuwd, werden er voorbereidingen gedaan voor het plaatsen van straatverlichting en werd de weg vervolgens weer dichtgegooid. Tegen eind april was het hele stuk klaar voor asfalteren. Maar toen viel helaas de grote stilte in. Het was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn. Op La Palma loopt namelijk nooit iets volgens planning. Toch hoop je steeds weer, tegen beter weten in, dat het misschien déze keer wel klopt. Niet dus. Bij navraag bij de gemeente werd ons verteld dat de aannemer die de klus moet klaren vergeten was enkele documenten in te leveren bij de desbetreffende autoriteiten. Toen ze daarachter kwamen en alsnog de formaliteiten vervulden, was de fabriek die het asfalt moet leveren wegens zomerpauze 2 maanden (!!) gesloten. In september zijn we de eersten ………. In onze Noord-Europese ogen is het ongekend en onvoorstelbaar dat een fabriek 2 maanden sluit voor zomervakantie. Wil men niet verdienen of zo? Maar hier kijkt niemand ervan op. Zou de Camino Campitos voor het einde van het jaar geasfalteerd zijn? We wachten het maar weer af.

Deze week is er een gat in ons dak gemaakt. In de op het noorden gelegen muur van onze eetkamer zitten weliswaar 3 ramen, maar door de oriëntatie op het noorden, is het er vooral bij bewolkt weer tamelijk donker. En dat zinde ons niet, we zijn ‘mensen van het licht’, zo te zeggen. Dus wilden we een daklicht in ons Canarische dak. Met melkglas, dat voorkomt dat de zon er doorheen schijnt, maar laat wel veel licht door. Alex, de aannemer wilde er eerst helemaal niet aan beginnen. Het onderwerp ‘daken’ is op La Palma nogal heikel namelijk. Veel (oudere) daken lekken hier en waarom zou je in een dak dat dicht is in hemelsnaam een gat gaan maken?? Toch wilden we het. Na 1½ jaar het onderwerp met enige regelmaat bij hem ter sprake te hebben gebracht en de verschillende mogelijkheden besproken te hebben, was hij zover dat hij de klus aannam.

Dus de afgelopen week hebben we gruwelijk in het stof en het lawaai gezeten en nu zitten we met dat gat. Dat vooralsnog is afgesloten met planken waar de zon gezellig doorheen kiert. Alex keek omhoog en zei somber ‘nu moeten we het weer lekdicht zien te krijgen’, maar dat maakte op ons geen indruk, want hij moppert vooraf altijd en ziet van alles dat fout kan gaan, maar krijgt het uiteindelijk ook altijd weer voor elkaar. Maandag komt Fran, de ‘carpintero de aluminio’, om het aluminium kozijn te plaatsen, waarna het glas besteld gaat worden. Voor hem is het ook nieuw, hij zei ons ‘nadie lo hace’ – niemand doet dat. Toch hebben we hier en daar al wel wat huizen gezien met een dakraam. Waarschijnlijk ook van die rare extranjeros als wij.

Een tijdje geleden hebben we een mooie wandeling gemaakt in Breña Alta, aan de oostkant van het eiland. De bronnen- en kruizentocht van San Pedro. Heel bijzonder, halverwege de wandeling kom je opeens uit bij een nis in de bergwand waar vele kruizen en heiligenbeeldjes te bewonderen zijn.

Nog een paar tuinfoto’s.