Pasen – Franse belastingdienst – Project ‘zwembadrand’ afgesloten

Het paasweekend is begonnen, waarbij in Spanje de Semana Santa afgelopen maandag al van start is gegaan. De Semana Santa behoort tot de belangrijkste periodes van het jaar in het katholieke Spanje, is misschien nog wel belangrijker dan kerst. Tijdens deze week komen hele families samen om te eten en feest te vieren. Dat is nu niet zo wenselijk natuurlijk. Vorig jaar zaten we in de ‘confinamiento’, de totale lock-down. Dat is nu gelukkig niet het geval maar om te voorkomen dat men privé-feestjes gaat organiseren, heeft de Spaanse regering voor een periode van 2 weken enkele extra restricties opgelegd. Privé mag je niemand van buiten je eigen ‘huishouden’ ontvangen. Wel mag je naar een restaurant of terras, maar met maximaal 4 personen aan een tafel (was voorheen 10). Daar gaat de paasbrunch bij vrienden waarvoor we uitgenodigd waren. Hoewel we de indruk hebben dat niet alle Palmero’s zich er even goed aan houden. Wij horen al de hele week om ons heen veel gelach en muziek vanaf meerdere plaatsen. En ook in Tazacorte waren deze week op een ‘ático’, een woning met dakterras, wel 20 mensen aan het feestvieren. Tazacorte is er trouwens sowieso meestal bij als er weer ‘brotes’, uitbraken zijn, opstandig volkje daar. Maar goed, de maatregelen zijn tijdelijk en we overleven het wel, we prijzen ons nog altijd gelukkig als we de situatie op La Palma vergelijken met die in vele andere landen.

Inmiddels zijn we dik 3 jaar weg uit Frankrijk, maar de Franse overheid vindt het kennelijk jammer dat we vertrokken zijn, want zij wil ons niet loslaten, hoe we ook ons best doen. In 2018 was er nog veel af te wikkelen en restte er ook nog wat te betalen belasting. In Frankrijk geldt voor iedereen verplicht de ‘prélèvement à la source’, dwz dat er maandelijks een voorschot wordt geïncasseerd van je rekening voor de ingeschatte te betalen inkomstenbelasting. Zo ook nog in 2018. Maar in 2019 ging dit vrolijk door, terwijl we de belastingdienst toch echt via onze ‘espace privé’ op internet geïnformeerd hadden dat we vertrokken waren. Maar je kunt het bedrag van het voorschot zelf aanpassen als je omstandigheden veranderen, dus heb ik dat op 0 gezet en nogmaals gemeld dat we in Spanje belastingplichtig zijn en niet meer in Frankrijk. Vervolgens hebben we hierover niets meer gehoord. Echter begin 2020 kregen we opnieuw bericht dat er ‘prélèvement à la source’ zou worden ingehouden en heb ik dit weer op 0 gezet. En wederom een bericht aan de belastingdienst gestuurd dat we niet meer belastingplicht zijn in Frankrijk. Zucht ….. Verder dat jaar radiostilte.  In 2021 heb ik niets meer ondernomen, ik ging ervan uit dat het inmiddels wel duidelijk was en bovendien waren onze Franse bankrekeningen intussen opgeheven. Maar, verrassing, op 12 februari ontvingen we een schrijven (gedateerd 19 januari, maar dat lag aan de Spaanse Correos, hierover een volgende keer meer) dat de ‘prélèvement à la source’ niet afgeschreven kon worden (logisch, want de rekening bestaat niet meer) en dat we ‘dès réception’, onmiddellijk na ontvangst, het verschuldigde bedrag moesten voldoen, want anders zou er een incassoprocedure in gang worden gezet met alle kosten daarvan voor ons, blablablabla. Weer in de telefoon geklommen met de Franse belastingdienst. Ja, dat is gek, hier staat inderdaad duidelijk dat u vertrokken bent uit Frankrijk naar de Îles Canaries, dat is een fout bij ons. Ik ga het nu corrigeren en daarmee is het dan allemaal definitief in orde. Pffff, eindelijk. Maarrrrrr, op 17 maart ontvingen we opnieuw een brief van de Franse belastingdienst (gedateerd 16 februari) dat de prélèvement à la source niet kon worden geincasseerd ………………….. en dat patati patatá (de Franse versie van ‘etcetera, etcetera’) 😤😤😤😡🤬. Toen maar contact opgenomen met onze voormalige accountant in Frankrijk of zij niet eens konden bellen met de belastingdienst. Een dag later werd ons door hen bevestigd dat het nu echt voorbij zou moeten zijn. We gaan het zien, we zijn bijna weer een maand verder …

Oh ja, het project ‘mozaïeken van de zwembadrand’ is afgesloten. Ik schoof het steeds voor me uit, want het is niet zo’n gemakkelijke werkplek. Aan een kant zit de rand op 2 meter hoogte (is tegen een helling aangebouwd) en voor een deel zou ik op het dak van ons washok moeten gaan staan. Dat idee trok mij niet erg aan. En steeds vroeg Karel mij weer ‘wanneer ga je nu beginnen’ en ‘ Weet je wel dat het eind april klaar moet zijn?’. De druk die op mij rustte werd eenvoudigweg te groot. Dus Paul, onze redder in nood, ingeschakeld. We besloten om niet met hele kleine stukjes tegel te gaan werken maar het wat pragmatischer aan te pakken. In twee halve dagen was het karwei gepiept en we zijn er dik tevreden mee.

Vorige week een wandeling gemaakt in Fuencaliente, een stuk van de GR130 en weer terug gelopen. Na de regen die deze winter gelukkig met behoorlijke regelmaat gevallen is, is de natuur werkelijk ontploft. En onze tuin ook. Planten en bomen die het dankzij ons bewateringssysteem al goed deden, zijn nu 3x zo groot geworden. Fascinerend om de veerkracht van de natuur te zien na een aantal veel te droge jaren.   

En dan deze:

En bezig met ons Paasmenu, sinaasappelmousse uit het aloude BlueBand Nagerechten boekje. De hele serie hebben we nog steeds. Het was een recept voor 4 personen, waar we al onze twijfels over hadden. Maar Karel dacht ‘dat gaat ons wel lukken met z’n tweeën’. Uiteindelijk hebben we nu toetjes voor 10 personen! Belachelijk recept, dat wordt weer uitdelen in de buurt. Maar lekker is het. Vooraf eten we hamrolletjes met pijnboompitten en zongedroogde tomaatjes van Pascale Naessens en als hoofdgerecht gestoomde dorade en haricot verts met een saus van witte wijn, vanille, room en knoflook van Jamie Oliver. 😋😋😋😋

VROLIJK PASEN IEDEREEN !