Plezier en verdriet – Mooie concerten – restaurante pedagógico

De vorige week zijn we heel vrolijk begonnen met op 18 januari een wat verlate nieuwjaarsborrel bij ons met bevriende buren. Karel had een heerlijke appeltaart gebakken naar een recept van Patisserie Holtkamp in Amsterdam. Die vloog erin als koek. Daarna hadden we (samen, ik doe ook nog weleens wat in de keuken) de nodige hapjes gemaakt. Toen de zon rond half zeven verdween en het fris werd, verkasten we met z’n allen naar binnen, waar we het nog erg lang volgehouden hebben. Op 17 januari was het de verjaardag van Karel, hetgeen hij per se niet gemeld wilde hebben, maar waar ze toch achter gekomen waren. En daardoor zijn we een mooie reuzen strelitzia voor in onze tuin rijker.

Maar de week eindigde zeer verdrietig. Op dinsdag kwam Peter, een buurtbewoner die we via gemeenschappelijke vrienden kennen en met wie we een paar keer gegeten hebben, om het leven bij het kitesurfen. Een outdoor-mens bij uitstek, zeer sportief en een zeer ervaren kitesurfer, maar de oceaan heeft hem toch verrast. Door plotseling gedraaide wind, stroming en problemen met z’n surfboard heeft hij de kust niet meer kunnen bereiken. Zaterdagavond was het afscheid bij het crematorium van Las Manchas. Het gaat hier op een wat andere manier dan in Nederland, er is geen zaaltje of zo, iedereen staat buiten voor de deur. Dat was wel even wennen. Maar de gesproken woorden waren er niet minder mooi om en na afloop werden er ballonnen opgelaten, 1 rode en een heleboel witte. Net op dat moment brak de zon door de wolken, wat een prachtige glans aan de ballonnen gaf. Dat moest zo zijn. Daarna waren er in het restaurant bij de kerk in Todoque tapas en drankjes. Om het glas op Peter te heffen, zoals hij dat graag gewild zou hebben. Het was een mooi afscheid. En ja, afscheid nemen hoort bij het leven, maar dit was zo totaal onverwacht, het heeft me de hele week niet losgelaten.

De Palmero’s maken een overlijden overigens anders bekend dan we dat in Nederland gewend zijn. Ik weet eigenlijk niet of dit typisch Canarisch is of dat het ook op het vastenland van Spanje zo gaat. Er worden geen kaarten verstuurd, maar overal in de omgeving worden A4-tjes met daarop de aankondiging van het overlijden neergelegd op muurtjes onder een steen. Ook worden op deze manier andere dingen aangekondigd, zoals een vergadering van de buurtvereniging. Maar ook wanneer Endesa, de elektriciteitsmaatschappij, werkzaamheden uitvoert waardoor er een tijdje geen stroom zal zijn, dan hangt er een boodschap op de elektriciteitsmasten om dit bekend te maken. In het begin sloegen we daar geen acht op, waardoor we ons een paar keer voor een voldongen feit gesteld zagen. Intussen weten we dat het raadzaam is om even te kijken als er iets opgehangen is.

Woensdagavond was er in het museum van Los Llanos een concert in het kader van het Festival Internacional de Música de Canarias. Het kwartet ‘Ornati’ speelde werken van Beethoven. Het was heel erg warm in de zaal, volgende keer een waaiertje meenemen, maar het concert was prachtig. En grappig hoeveel bekende gezichten je tegenkomt, het is en blijft natuurlijk een kleine gemeenschap hier op het eiland. Ook onze eigen gasten uit appartement Arriba liepen we tegen het lijf in de pauze. Diezelfde avond zagen we een concertaankondiging voor komende woensdag in het Theater Circo de Marte in Santa Cruz, en wel een kamerorkest van het Concertgebouw Orkest uit Amsterdam. Daar moeten we natuurlijk ook bij zijn, dus meteen kaartjes gekocht. We gaan met z’n vieren, en vooraf dan ook maar meteen een hapje eten, bij restaurant Las Tres Chimeneas, waar we nog niet eerder geweest zijn.

En als we het dan toch over eten hebben, al een hele tijd geleden hoorden we dat er in Santa Cruz een horeca-school zit met een ‘restaurante pedagógico’, waar je elke donderdag en vrijdag kunt eten. Alles wordt verzorgd door de leerlingen, de bediening en het koken, en een leraar loopt rond en beoordeelt de leerlingen. Voor 17 € krijg je maar liefst 7 gangen, alles bij elkaar behoorlijk veel te eten. We zijn er kortgeleden met vrienden naar toe geweest. Je kunt ook minder gangen nemen als je wilt, maar wij wilden natuurlijk het hele pakket. Nou, de volgende keer doe ik denk ik toch wat minder. Maar het was leuk en lekker. Er is elke keer een ander thema. Dit keer was het de keuken van Andalusië en Extremadura. Een enkele keer ging het in de bediening niet helemaal soepel, moesten we wat lang op drankjes wachten, maar het zijn tenslotte leerlingen, dus dat hoort bij de ‘beleving’. Nogmaals, leuk en voor herhaling vatbaar.

Eén gang vergeten te fotograferen !