Taarten ‘deliciosos’, retro-bioscoop, project ‘gras’ en de sardineverbranding in Tazacorte

Een favoriet adres van ons voor gebak en/of ijs is Café Frida in Los Llanos, opgedragen aan Frida Kahlo. Begin deze maand waren we op een trouwfeest van buurtgenoten, waar de taarten door Frida verzorgd waren. Nou, zeg nou zelf, dat ziet er toch verrukkelijk uit! We hebben ze allemaal geproefd.

In februari hebben we een film gezien in een wel heel bijzondere bioscoop. Elke woensdagavond is er een film en als je je inschrijft, dan ontvang je elke maandag van Holger een mail welke film er die week draait.  Als je niet van het bestaan weet, dan vind je de bioscoop nooit. Het is in La Laguna, een smalle weg bij een bananenpakhuis inslaan, een stukje onder Cruz Chica, en dan doorrijden tot aan het einde. Dan heb je overigens nog altijd niet door dat er een bioscoop zit. Er zit ook een pizzeria bij, maar onzichtbaar. En dan nog een soort van camping, die, je raadt het al, ook nergens staat aangegeven. Waarschijnlijk omdat het allemaal niet zo heel erg legaal is. Dus niet verder vertellen! De bioscoop is een soort van bouwkeet, bekleed met palmbladeren. Binnen staan een heleboel oude sofa’s in alle soorten en maten, sommige niet heel erg comfortabel maar over het algemeen gaat het wel. Er is een bar en er hangt zo’n discobal uit de jaren 70 met spiegeltjes en gekleurde lampen wat het geheel een retro-tintje geeft.

Voordat de film begon, hebben we pizza gegeten in de pizzeria die verstopt zit achter de bioscoop. Die overigens heel erg lekker was, best een aanrader. Toen naar de film. Op een heleboel plaatsen waren al jassen weggelegd, dus daar mochten we niet meer gaan zitten. Er is kennelijk een vaste clientèle die veel waarde hecht aan z’n eigen plaats. Het deed ons een beetje denken aan zo’n all-inclusive resort (die we gelukkig op La Palma niet hebben) waar men om zeven uur ’s ochtends al z’n badlaken gaat wegleggen op een ligbed. Maar er waren nog plaatsen vrij voor ons. De film van die avond was een franse multi-culti comedie (daar zijn ze heel goed in, de Fransen), die jammer genoeg Duits nagesynchroniseerd was. Te verwachten, want Duitsers doen niet aan ondertitels en de bezoekers waren 100% minus 2 personen Duits dan wel Duitstalig. Daardoor ging wat van de Franse sfeer verloren, maar de film was leuk en onderhoudend. Voordat de film begon, bestelde ik wat drankjes aan de bar. ‘Betaal maar na de film’, zei de dame. Op mijn vraag of ze dan niet mijn naam wilde noteren met de bestelde drankjes, kreeg ik als antwoord ‘Je vertelt mij straks zelf maar wat jullie gedronken hebben’. Dus na de film naar de bar om af te rekenen, 2,50 per persoon voor de film en dan nog 2 euro voor 2 biertjes. Koopje, zo’n avondje uit.

Dan zouden we graag in de tuin bij ‘Abajo’ een stukje gras willen hebben waar de ligbedden staan. Gras op La Palma is nog niet zo eenvoudig, in ieder geval om het groen te houden in de zomer, maar we gingen het toch proberen. Van een mede-eilander kregen we in november plukken olifanten-gras mee, die hij teveel had. Daarmee poogden wij een begin te maken. Maar het wilde niet lukken, sommige stukken wortelden wel, maar er waren hele stukken kaal en kortom, het zag er niet uit en zou waarschijnlijk heel erg lang duren voordat het een mooi matje zou zijn geworden. Dus project mislukt (sorry Siepko, maar de plant doet het wel goed). Dus enkele weken geleden dan maar gezaaid. Dat begon goed op te komen, maar alleen aan de rand van het perkje, het grote middenstuk bleef er erg zwart uitzien. Nu bijgezaaid en langzaam maar zeker verschijnen nu ook in het midden wat groene sprietjes. De aanhouder wint, hopen we.

Afgelopen vrijdagavond werd in Tazacorte als afsluiting van het carnaval, de sardine verbrand, de Entierro de la Sardina. Entierro betekent begrafenis, maar ok. Onder begeleiding van het opzwepende ritme van batucada groep Badakatun uit Los Llanos en diverse, in het zwart geklede en luid rouwende dames en heren werd de sardine naar zijn (of haar??) laatste rustplaats begeleid, het bassin van het nooit afgemaakte zwemparadijs (heeft het toch nog een functie). Daar werd de vlam erin gezet, binnen een paar tellen stond het ding in lichterlaaie en werd er vervolgens een knallend vuurwerk afgestoken. Leuk om mee te maken. Natuurlijk was er muziek en werd er gedanst.

En het is vandaag, zondag, bewolkt, er hangen zelfs donkere, dreigende wolken boven ons. Dat is even wennen, zou het dan eindelijk gaan regenen, na 4 maanden?? Er wordt met smart op gewacht, want de winter is veel te droog geweest. Er is aan onze westkant van het eiland nauwelijks regen gevallen. Maar nu is het aangekondigd, voor morgen een ‘aviso amarillo’ voor hevige buien en kans op sneeuw boven de 2200 mtr. We gaan het zien.