Uitstapje naar Gran Canaria

Begin augustus zijn we een paar dagen naar Gran Canaria geweest, naar de hoofdstad Las Palmas. We hadden al vaker gehoord dat het een leuke stad is en we hadden wel behoefte aan een paar dagen ‘onder de mensen’ na de hele rustige afgelopen periode. Las Palmas heeft bijna 400.000 inwoners en is daarmee nog een stuk groter dan Santa Cruz de Tenerife, dat 200.000 inwoners heeft. Echt wel een stad dus, met mooie, pittoreske oude wijken (Vegueta en Triana) en een leuk, levendig stadsstrand (Las Canteras), waar we ons appartement hadden direct aan de boulevard met uitzicht op de baai. Een hele Spaanse sfeer, want het massatoerisme komt hier niet, dat zit in het zuiden. Er zijn ook erg lelijke wijken overigens, zoals overal. Op winkelgebied kun je er je hart ophalen (maar hebben we niet gedaan, geen tijd voor gehad), alles zit er, veel meer ook dan in Santa Cruz de Tenerife, wat voor de inwoners van La Palma toch een beetje de ‘thuisstad’ is. Dichtbij en gemakkelijk bereikbaar. Maar goed, voor ons dus Las Palmas.

Omdat we niet eerder op Gran Canaria waren, wilden we toch ook wel even in het zuiden gaan kijken. Ieder zijn meug natuurlijk, maar da’s niks voor ons. Alleen maar grote appartementencomplexen en hotels, winkelcentra (je waant je er in een Amerikaanse shoppingmall), geen authentieke sfeer. Het zag er allemaal wel heel netjes uit, met mooi aangelegde tuinen rondom de vakantiecomplexen (in Maspalomas, waar we waren, in ieder geval) en een prachtig breed, wit strand. De duinen van Maspalomas zijn ook mooi, alhoewel het een minder groot gebied is dan we verwachtten. Triest om te zien was dat meer dan 80% van accommodaties, horeca en winkels daar nog dicht was, het was superrustig op het strand (dat lijkt me dan wel weer heel prettig), je kon een kanon afschieten in de straten. Nauwelijks toeristen. Onderstaande rechterfoto is op het strand van Maspalomas, je ziet hoe leeg het er is.

• 

• 

Puerto de Mogan was wat leuker, ik denk dat dat voor ons wel het leukste plaatsje is aan de zuidkust, maar nog steeds heel toeristisch vergeleken met La Palma. Nu is dat al heel snel het geval, moet ik bekennen 😊.

Aan de noordkant van de Roque Nublo zijn we weer afgedaald naar Las Palmas, hier was overigens de schade van de grote brand van vorig jaar nog goed te zien. Aan de Canarische dennen was, behalve een wat zwarte stam, niet veel te zien. Die overleven een bosbrand en een jaar later hebben ze weer groene naalden, maar de loofbomen toen we wat lager kwamen, waren volledig verbrand en er restten alleen wat zwartgeblakerde stammen. Het noorden van het eiland is groener (behalve dan waar de brand gewoed heeft), maar het haalt het niet bij de groene weelderigheid van La Palma. In het noorden ligt ook een aantal pittoreske dorpjes zoals Gáldar, Teror, Tejeda en Aguïmes (ligt niet in noorden overigens).

Op zaterdagavond gingen we uit eten in de oude wijk Triana in Las Palmas. Omdat lekker eten en drinken voor ons nu eenmaal een essentieel onderdeel is van het vakantieplezier, hadden we de Guide Michelin voor Spanje erop nageslagen. Een sterrenrestaurant is er niet op Gran Canaria (wel op Tenerife zagen we, dat houden we tegoed), maar er stond wel een vijftal adressen in met ‘bestekjes’ dan wel een ‘Bib Gourmand’. Ook prima. Gekozen voor restaurant Bevir, in Triana dus, op 5 kilometer van ons onderkomen. Met de auto gaan was geen optie, parkeerplaats is moeilijk te vinden en we drinken graag allebei een glas wijn. We besloten Google Maps aan te zetten en te gaan lopen, dan zagen we meteen wat meer van de stad. En dat hebben we gedaan. Google leidde ons door de volledige lengte van de Calle Molino de Viento, de Windmolenstraat. Aan het begin van de straat groette een man ons breed lachend en vroeg of we lekker aan het wandelen waren. Ja dat waren we, beetje verbaasd over zijn reactie. Iets verderop begrepen we het. In alle portieken stonden ‘chicas’ op hoge hakken en in minirokjes die Karel uitnodigden om even binnen te komen. We waren midden in het red light district van Las Palmas beland, haha. Toen zagen we ook dat er overal graffiti zat en de huizen er niet zo heel fijn uitzagen. Hmmm, terug maar een taxi genomen.

Al met al was het harstikke leuk voor zo een paar dagen tussendoor en naar Las Palmas gaan we zeker nog eens terug (behalve dan naar de Calle Molino de Viento). En met onze residentenkorting (residenten van de Canarische Eilanden hebben 75% korting op vlieg- en ferrytickets binnen Spanje om de geïsoleerde ligging van de eilanden te compenseren) vlogen we voor 22 euro per persoon ‘ida y vuelta’ een retourtje. Kijk, dat zijn nog eens prijzen.

Dan nog even een C-update. Het C-monster is terug op het eiland, helaas. Begin deze week is een groepje van 6 vriendinnen uit Gran Canaria positief getest en een dag later nog 2 personen. Deze personen zijn inmiddels allen geïsoleerd en in quarantaine gezet, dus de kans op besmetting is nog altijd bijzonder klein. Maar onze droom op een corona-vrij eiland te leven ligt in ieder geval voor nu even aan diggelen. Op de andere eilanden lopen de getallen wat sneller op, reden waarom de Canarische regering besloten heeft dat ook wij hier nu voortaan overal mascarillas moeten dragen (behalve restaurant, terras, strand/zwembad en tijdens sporten), zoals in de rest van Spanje al het geval was. Maar alles went, denken we dan maar, ook dat. Vanavond is er een jazz-concert op de Plaza de España in Los Llanos, het eerste evenement sinds maanden waar we weer naar toe gaan. We laten ons er niet van weerhouden door het moeten dragen van een mondkapje, maar gaan wel snel een terrasplaats opzoeken 😊.