Voortgang verbouwing, Cumbrecita en rally-perikelen

En de verbouwing ging verder …..  Maar het grote werk is bijna gedaan, maandag komen de heren bouwers nog één dag en dan zit het er voor hen (voorlopig) op. Zij moeten na het plaatsen van de keukens daarvoor de betegeling nog doen, in één van de badkamers de wandtegels afmaken, want er waren net te weinig tegels. De rest was nageleverd, maar …… niet de goede.  En nog een paar kleinere dingen buiten, waar nu echt geen tijd meer voor is. De volgende klus wacht, er staat weer iemand te trappelen die in augustus in z’n huis moet. Voor ons is het nu wachten op de keukenbouwers. We hopen dat ze de komende week aan de slag gaan. Vrijdagmiddag een mailtje gestuurd, maar nog geen antwoord ontvangen. Slecht teken??? Pas als we zien dat de plaatsing van de keukens goed gaat, durven we ons definitief op een startdatum te gaan vastleggen. Maar we hebben eigenlijk wel goede hoop dat oktober haalbaar is.

Onze eigen badkamer is ook een heel eind klaar, maandag ophangen toilet en wastafelmeubels en kranen plaatsen. Dan kunnen we in ieder geval weer in ons eigen huis het toilet en de wastafels gebruiken. Douche helaas nog niet, want we moeten wachten op de douchecabine, anders wordt het een groot waterballet. Ook moeten wij zelf nog wat verfwerk doen. Verder is de airco in ons huis geplaatst. Wat een genot, het was deze week heel erg warm en ook in huis liep de temperatuur behoorlijk op. Max had er moeite mee, hijgde veel en lang, ook hij is blij met de airco. Maar inmiddels is de temperatuur weer genormaliseerd tot zo’n 24 graden, en dat is heerlijk.

De electriciens werken op 10 plekken tegelijk, geloven we. Ze lopen in en uit, werken een hele dag, dan zien we ze weer een paar dagen niet. En als we dan mailen wanneer ze weer eens komen, volgt er meestal geen antwoord maar staan ze wel de volgende dag weer op de stoep. In ieder geval loopt dat verder goed en ook dat zal begin volgende week afgerond zijn.

Vanaf volgende week kunnen wij zelf verder in de appartementen. Vooral heel veel schilderen. Grootscheeps verbouwen kunnen we zelf niet, maar schilderen wel. In de Bourgogne hebben we ontelbare muren, plafonds, kozijnen en deuren geverfd. En natuurlijk moeten we op pad voor gordijnen, meubels, keukenspullen, etc. Het leuke deel, alhoewel Karel daar een ietwat andere mening over heeft, geloof ik :-) .

Ook in de tuin gaan de werkzaamheden weer van start. Ito en z’n mannen komen woensdag. Hij neemt dan het bewateringsplan mee, nieuwe pad wordt gemaakt, hier en daar moeten wat muurtjes en traptreden gerepareerd worden, antiworteldoek in de borders, eens kijken hoe ver ze komen.

Zondagavond naar de Cumbrecita geweest, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt in de krater, de Caldera de Taburiente. Lager gelegen dan de Roque de los Muchachos en sneller te bereiken, maar eveneens een schitterende plek. Omdat de parkeerplaats van de Cumbrecita klein is, moet je via internet of bij het bezoekerscentrum in El Paso een parkeerplaats reserveren. Na 16.00 uur of voor 9.00 uur hoeft dit echter niet, dan kun je zo naar boven rijden.  Vanaf de parkeerplaats wandel je in 20 minuten naar uitzichtspunt ‘Mirador de las Chozas’ of kun je een rondwandeling doen van een uurtje. Precies genoeg om aan het einde van een luie zondag nog even de benen te strekken en te genieten van het uitzicht dat nooit verveelt .

Sinds afgelopen dinsdag hebben we weer familiebezoek. Broer van Karel met z’n oudste zoon (12). Gezellig, alleen wel een beetje jammer dat we doordat de verbouwing nu op z’n hoogtepunt is, erg moeilijk gezamenlijk op pad kunnen gaan. Gelukkig hebben we de zaterdag- en zondag, dan wordt er niet gewerkt. Maar ja, zondagmiddag is de finale van het voetbal, moeten we daarvoor weer thuisblijven. Maar ik geloof dat ik de enige ben die dat jammer vindt.

Vandaag dus op pad met z’n vieren. Tenminste, toen het ons eindelijk gelukt was om ons ‘wijkje’ te verlaten. We hoorden de hele ochtend al loeiende motoren van auto’s en politie-auto’s met gillende sirenes, dus dat er iets gaande was, was ons al wel duidelijk. Bleek een autorally te zijn en alle 3 de mogelijkheden om onze straat uit te rijden waren afgesloten. Jammer genoeg stond dat nergens aangegeven, behalve bij de afsluiting zelf, waardoor we 2x in onze steile, smalle straat met weinig uitwijkmogelijkheden achteruit terug moesten rijden om vervolgens bij de volgende ‘uitgang’ dezelfde situatie aan te treffen. Na ook de 3e en laatste mogelijkheid dicht aan te treffen, vroegen we aan een paar mensen van de organisatie waar we eruit konden. Er werd hevig gediscussieerd, maar uiteindelijk was de conclusie dat we beter konden wachten, want een kwartier later zou het parcours even open gaan om auto’s door te laten. Uiteindelijk zijn we bijna 3 kwartier bezig geweest om van huis weg te komen. Daarom hebben we onszelf vervolgens maar getrakteerd op een biertje bij de Cerveceria Isla Verde met tapas en een heerlijke Belgische wafel als afsluiting.