Website in het Spaans – Blauwe olifant in de tuin – Fruitoogst

Na afgelopen week wederom een calima te hebben gehad met temperaturen van ver boven de 30°c en idem dito nachten, opnieuw een bosbrand, dit keer in Tijarafe, die gelukkig wat minder ernstig was dan in Garafía waar ik vorige keer over schreef, en ook nog een kleine uitbraak vlak bij ons, is de rust weergekeerd en de temperatuur back to normal.

Ik heb opnieuw zo’n 2½ week in de winkel in Los Llanos van mijn Duitse vriendin gewerkt, die naar Duitsland moest. Maar veel loos was er niet, je merkt erg goed dat er heel weinig toeristen op het eiland zijn.

Wijzelf hebben gelukkig wel een goede maand augustus achter de rug. Waren helemaal volgeboekt, voornamelijk met Spaanse gasten, hetzij van het vasteland dan wel van één van de andere eilanden. We hebben zelfs gasten gehad die in het centrum van Los Llanos (7 km verderop) in een appartement wonen en een paar dagen wilden ontspannen. Pech voor hen was dat ze er uitgerekend tijdens de hele warme calima van twee weken geleden waren. Gevolg: ze hebben alleen binnen gezeten met de gordijnen dicht en de airco aan. Tja. Ook voor september hebben we enkele last-minute boekingen gekregen van gasten uit Huelva en van buureiland La Gomera. Reden voor ons om ons toch wat meer op de Spaanse markt te gaan richten en onze website in het Spaans te vertalen. Maite, onze lerares Spaans, heeft dat voor ons gedaan. En ik zei de gek heb het zowaar voor elkaar gekregen om alles goed werkend online te krijgen. Kostte wel wat tijd, want moest alles 100x checken en als ik hier iets veranderde, dan ging er daar weer wat fout, maar het is gelukt.

Behalve gemeentewater en galerijwater (waarover ik al eerder geschreven heb), hebben we ook de beschikking over ‘gietwater’, ook ‘bananenwater’ genoemd. Dit water is niet geschikt voor consumptie, is alleen bedoeld voor het bewateren van de tuin. Is daarom ook goedkoper dan gemeentewater. Wij krijgen dit via de Camino Campitos onze tuin binnen, er staat daar ook een aparte watermeter. Helaas is dit water niet altijd beschikbaar. En aangezien onze tijdklokken voor de bewatering ingesteld staan op 3x per week 30 minuten in de avond/nacht, komt het regelmatig voor dat er op die momenten geen water is en de planten dus niks krijgen. ’s Ochtends om een uur of 9 is er dan opeens wel water, dan moeten we met de hand de tijdklokken één voor één gaan aanzetten (zijn er 6). Is niet handig en bovendien moet je steeds controleren of er wel of geen water is geweest tijdens de vaste bewateringsnachten. Dat moest veranderen. We hadden bedacht dat er een tank moest komen met een vlotter erin, zodat áls er water is, de tank dan automatisch gevuld wordt, zodat er ’s nachts vanuit de tank bewaterd kan worden en het niet meer fout gaat. Er waren 2 mogelijkheden, een tank laten bouwen, hetgeen prijzig is, of een kunststof tank kopen. Dan hoefde er alleen een betonnen fundering gelegd te worden, waarop de tank geplaatst wordt. En natuurlijk de nodige aansluitingen en een pomp om het water naar boven in de tuin te krijgen. Dat dan maar. Alleen was de tank van het formaat dat wij wilden alleen verkrijgbaar in het blauw. Maar ja, we hadden hem toch echt nodig, daarom toch maar besteld. Toen hij geleverd werd, moest ik meteen aan de autowas-stations in Frankrijk denken van Eléphant Bleu, we hebben nu namelijk een soort van blauwe olifant in de tuin staan. En dan bedoel ik ook echt blauw ☹ !

Dus nu moeten we daar weer wat aan doen. Planten eromheen kan natuurlijk, maar dat duurt zo lang. ‘Mimbre’ misschien, een soort rieten scherm, of gewoon schilderen. Ik dacht aan donkergroen, maar toen zei iemand ons, met een donkere kleur krijg je sneller algengroei in het water, want warmt meer op. Die persoon adviseerde wit, maar wit is ook zo wit hè. En ik vraag me af of het nou zo’n groot verschil is of de tank hardblauw of donkergroen is, wat de algengroei betreft. Kortom, er wordt nog nagedacht en gediscussieerd, dus de tank zal nog wel even blauw blijven. In ieder geval loopt de bewatering nu perfect en hoeven we (nou ja, Karel) niet steeds meer te checken.

En we hebben de eerste manga’s aan onze bomen. Ja, wat in Nederland verkocht wordt als mango heet hier manga. Een manga, dat is iets anders dan een mango. Mango’s zijn ronder, kleiner dan manga’s en geel, terwijl manga’s ovaal, groen/rood en veel groter dan mango’s zijn. Maar het belangrijkste verschil is dat mango’s heel erg draderig vruchtvlees hebben. Daardoor kun je ze bijna niet snijden (tenzij ze nog niet zo heel rijp zijn, dan gaat het nog enigszins) en zijn ze niet lekker om zo te eten. Je moet het vruchtvlees als het ware van de pit afschrapen. Kortgeleden kregen we van vrienden een aantal mango’s (dank Anne en Tom). Anne vertelde dat ze er zelf al een paar keer confiture van gemaakt had. Nou zijn wij niet zulke grote jam-eters, dus leek het mij beter om er mangochutney van te maken. We hebben een goed recept dat we in Frankrijk vaak maakten en we erg lekker vinden. Wel steeds met manga’s dus en niet met mango’s. Maar moest ook wel lukken leek mij. Nou, dat is ook zo, alleen lijkt het meer op rabarber dan op chutney, door de draderige structuur. Maar met de smaak is niks mis.

Ook hebben we nectarines aan de boom, helaas maar 2 stuks, dus dat schiet niet op. En een tweede (wel overvloedige) oogst pitanga’s hebben we, heerlijke vruchtjes.De pitaya’s hebben gebloeid, maar vruchten krijgen we helaas niet. Schijnt vanwege de grote, diepe bloemen moeilijk te zijn voor de bijen om ze bevrucht te krijgen. Dan maar alleen genieten van de mooie bloemen.

De vijgenboom zit bomvol, maar ze rijpen erg onregelmatig, elke dag halen we er een of twee af, zo gaat het niet lukken om vijgenjam te maken. De afgelopen twee jaren was het hetzelfde en de laatsten rijpten helemaal niet meer. Ik dacht eerst dat we te hoog zitten voor vijgen, maar om ons heen staan diverse vijgenbomen met volop rijpe vruchten. Weet niet wat we fout doen. Geduld geduld zegt Karel, de zomer duurt voort, mañana mañana …….