week van extremen – brokkenpiloot in actie

Nederland is in gespannen afwachting van een winterse week en alle mogelijke ellende die dat met zich mee kan brengen, maar ook hier op La Palma hebben we een paar weken van extremen achter de rug. Na de regen en kou in januari, met sneeuwval op de Roque de los Muchachos, hadden we vervolgens een prachtige week met strakblauwe luchten en temperaturen tot boven de 25 graden. We hadden een calima, maar dat is in de winter een stuk minder vervelend dan in de zomer. Als er tenminste geen harde wind staat en er veel stof in de lucht is. En dat was gelukkig niet het geval. De korte broek en de teenslippers werden uit de kast gehaald en tijdens het werken in de tuin moest de zonnehoed op en factor 50 op de neus. Wel waren er aan de kust enkele dagen enorme golven, altijd spectaculair om te zien, maar deze keer in Tazacorte wel heel erg heftig. De foto’s komen uit de internetkranten El Time en El Apuron.

De afgelopen dagen is de winter echter teruggekomen op La Palma. Donderdagochtend toen we om 8 uur naar buiten stapten, stond de thermometer op 7 graden. Slik, dat is echt wel héél erg koud, hebben we nog niet eerder meegemaakt hier. En daarvoor zijn we niet naar de Canarische Eilanden verhuisd! Er was een paar dagen regen voorspeld en dat is op verschillende plekken op het eiland ook uitgekomen, met name in het noorden en het noordwesten. Op plaatsen is daar in een paar dagen tijd 60 tot 80 mm naar beneden gekomen. Maar bij ons niet. We hebben in de nacht van donderdag op vrijdag zo’n 6 mm water gekregen en verder op vrijdag nog een verdwaalde druppel. Toch jammer, want we kunnen nog best wat gebruiken, ook al is deze winter qua regen veel beter dan de afgelopen winters. In de hoger gelegen gebieden is veel sneeuw gevallen. Al vanaf 1.100 meter hoogte, en dat is echt héél uitzonderlijk op La Palma. Op de Roque valt elke winter wel een keer sneeuw, maar wat schetste onze verbazing toen we gisterochtend buiten keken en de top van de Bejenado (onze ‘huisberg’) in het wit zagen. En toen we achter ons keken, bleek ook de top van de Birigiyo in het wit getooid te zijn evenals verschillende vulkaantoppen op de Cumbre Vieja. We waanden ons even in een Alpenland.

Een bijzonder gezicht, de Palmese kranten hebben het over ‘historische sneeuwval’ en bouwvakkers nemen ‘vorstverlet’, lazen we bij een medeblogger 😊. Vanochtend ging ik bloemen kopen bij de ‘bloemenschuur’ hier vlakbij en daar zaten de beide dames dik ingepakt te kleumen. ‘Hace muy frío’ en hoofdschuddend ‘no es normal’. De Palmeros trekken dit soort weer niet, haha.

Maar …… twee weken geleden, op een zondagmiddag in betere tijden, besloten wij van het mooie weer te profiteren en weer eens een keer naar het strand te gaan. Hoewel we in 10 minuten aan de kust zijn, doen we dat eigenlijk bijna nooit. Net zoals we ook nog maar heel weinig over het eiland rondtoeren. Gek is dat, toen we hier op vakantie kwamen, crosten we heel La Palma over, naar alle uithoeken, en nu vinden we het al snel te ver. Hélemaal naar het noorden, zucht, weet je wel dat dat anderhalf uur rijden is?? Maar goed, misschien hadden we ook maar beter van onze strandplannen afgezien. Het eindresultaat was namelijk dat Karel de volgende ochtend met zijn hand in het gips zat. We gingen lekker even naar het strand van Charco Verde, één van de (in onze optiek) leukste strandjes aan de westkust.

Toen wij afdaalden naar Puerto Naos, zagen we al dat daar de rode vlag op het strand stond. Tja, wat doen we? Toch maar even doorrijden naar Charco Verde. Daar stond geen vlag en was ook geen strandbewaking, maar er waren volop mensen aan het zwemmen. De golven waren redelijk rustig, maar bij vlagen kwam er opeens een hoge voorbij. Karel is een goede zwemmer, maar net toen hij uit het water wilde komen, kwam er een hoge golf die hem op het strand smeet. En daar lagen nu juist een paar flinke stenen die uit het zand omhoog staken. Been open en hand gekneusd (dachten we). De hand werd snel dikker, maar aangezien hij nauwelijks pijn had en zijn vingers nog goed kon bewegen, leek het ons alleen een kneuzing. Helaas was de hand op maandagochtend 3x zo dik geworden, dus toch maar even naar de Urgencias gegaan. Foto gemaakt en jawel, middenhandsbeentje gebroken. Gelukkig niet zo’n ernstige breuk, meer een scheur eigenlijk, maar toch gips erom voor 10 dagen. Afgelopen donderdag naar de traumatoloog in het ziekenhuis en die heeft het gips eraf gehaald. Nu nog een paar weken voorzichtig aan met die hand en dan is hij weer helemaal ‘het mannetje’.

Hoewel Karel het begrip ‘con cuidado’ denk ik niet helemaal gesnapt heeft. Toen hij thuiskwam heeft hij 3x zijn hand heen en weer bewogen en geconcludeerd dat tafeltennissen die avond wel weer zou lukken. Ook darten op vrijdag leek hem wel een goed idee. Het enige dat een beetje tegenviel was het heffen van de ‘cañas’ (tapbiertjes) op het terras van bar Timaba naderhand, daar moest hij toch echt even extra op oefenen. Kortom, ‘voorzichtig’ is ook maar een relatief begrip 😉.

En goed nieuws (voor ons in ieder geval), de nispero´s (mispels) beginnen te kleuren. En nu de hand uit het gips is, is er geen beletsel meer om volgende week nispero-taart te gaan bakken 😋😋.