Ze zijn begonnen! – Spaanse spraakverwarring – Nieuw projekt

Twee weken geleden was ik op de vergadering van de vecinos over het bestraten van de Camino Campitos. Vorige week zou er begonnen worden. Op mijn vraag aan de alcaldesa of dat ‘seguro’ was, zei ze ‘sí, seguro’. Dus wij (en alle andere buurtbewoners) keken vanaf maandag elke dag vol verwachting uit naar de aanvang van de werkzaamheden. Maar …….. maandag niets, dinsdag nog geen  mens te zien, woensdag ….. ja inderdaad. Daarom wilde ik vorig weekend een bericht gaan sturen naar Francisco, de gemeenteman die er ook bij was. Want ‘seguro’ was kennelijk toch niet zo heel erg ‘seguro’. Karel adviseerde me om het nog héél eventjes af te wachten want zo streng hoefde ik nu ook weer niet te zijn, we zijn namelijk wel op La Palma hier. En warempel, afgelopen maandagochtend was er opeens een hoop bedrijvigheid en is men zowaar begonnen. Het lijkt er nu dus echt op dat het goed komt.

In de tussentijd zijn de werkzaamheden aan de doorgaande weg boven ons ook doorgegaan. Daar is inmiddels geasfalteerd en is het stoplicht (waar je ontzettend lang voor moest wachten) verdwenen. Helaas is de aansluiting op onze straat nog niet gedaan, wij hobbelen nog naar beneden over de provisorische inrit die niemand kan vinden.

Met ons Spaans gaat het intussen best goed, maar soms ook even niet. Dat overkwam Karel deze week. Toen hij de straat uit wilde rijden, bleek deze geblokkeerd door de auto van Pedro, die naast ons een bodega heeft en daar met enige regelmaat komt. Dus Karel stapte even uit voor een praatje. Vraagt Pedro aan hem ‘¿Qué tal tu mujer?’ Hoe gaat het met je vrouw. Maar Karel had even een black out en dacht dat hij vroeg ‘hoe gaat het met je moeder’. Zegt Karel: ‘ella murió’ – ze is overleden 😱😨. Waarop Pedro verschoot van kleur en zich uitputte in verontschuldigingen. ‘Lo siento, lo siento’. ‘Nou’, zegt Karel, ‘het is alweer een tijdje geleden en het leven was voor haar voltooid’. Waarop Pedro nog bleker wegtrok. Toen begon Karel toch een beetje nattigheid te voelen en realiseerde hij zich dat Pedro misschien niet naar zijn moeder gevraagd had. Tja, zo komen de praatjes in de wereld 😆🤣.

En we hebben een nieuw projekt onder handen genomen. Weer is er een stuk terrein ontgonnen. Langs de trap naar de benedenparkeerplaats hadden we het gedeelte aan de rechterkant tijdens de lock-down van vorig jaar helemaal schoongemaakt. Hier is Karel zijn dragobos ontstaan en hebben we alle endemische planten van de vivero uit Puntallana geplant. Maar aan de andere kant van de trap was het nog een grote overwoekerde bende. Die nu overigens wel heel mooi bloeide, na de regen die de afgelopen winter veel overvloediger gevallen is dan de voorgaande jaren. Maar het bleef toch wel een doorn in ons oog. Dit moest veranderen. Alleen het allemaal zelf schoonmaken, daar hadden niet zoveel zin meer in.

Dus Andoni, die ons de containers voor het tuinafval levert, gevraagd of hij met een paar mannetjes die klus zou kunnen klaren. Andoni komt sowieso zo’n beetje elke twee weken langs om zijn diensten aan te bieden voor tuinwerk, metselwerk, palmen snoeien, etc., hij kan alles. Zegt hij zelf. Nou, voor het grove werk durfden we dat wel aan met hem. Hij gekomen met zijn graafmachientje en twee compañeros.

Twee dagen later zijn we opeens een behoorlijk stuk redelijk vlak terrein rijker, is alles afgevoerd, zijn er grote gaten gemaakt voor het planten van fruitbomen, zit er aarde in de gaten en staat er een aantal fruitboompjes klaar om geplant te worden. Maandag komt hij mest, ‘estiércol’ brengen (oftewel geitenstront), en dan kan er geplant worden.

Wat komt er zoal: limoen, grape-fruit, sinaasappel, mandarijn, granaatappel, abrikoos, paraguayo (platte perzik), pruim, vijg, appel (twijfelachtig of dit gaat lukken, appels houden meer van wat koeler weer, maar dit is een lokale soort en volgens allesweter Andoni zou dat best eens kunnen lukken). Kortom, wij kunnen over een jaartje of twee een stalletje plaatsen op de parkeerplaats en een fruithandeltje beginnen. Oh ja, over een paar weken komen er ook nog 6 avocadobomen, die zijn op dit moment niet verkrijgbaar.

Toen het terrein kaal en klaar was, vroeg Andoni of hij dat stuk niet kon kopen van ons. Hij ziet het wel zitten om daar een huis te gaan bouwen. Wij wat minder, eerlijk gezegd 😉.