De weg terug naar ‘het nieuwe normaal’ is begonnen – verjaardag in confinamiento

[et_pb_section][et_pb_row][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text]

Na 7 weken confinamiento zijn vanaf vandaag de eerste kleine stapjes terug naar het ‘normale’ leven ingezet. Dat betekent dat het nu 1x per dag toegestaan is om te gaan wandelen buiten je eigen terrein en binnen een straal van 1 km vanaf je huis. Dat houdt nog niet over, maar het is een begin en daar zijn we al blij mee. Als je individueel sport (en daartoe wordt wandelen dus niet gerekend), bv hardlopen of fietsen, dan ben je niet gehouden aan die ene kilometer, maar je moet wel binnen de gemeentegrenzen blijven.

Binnen de grotere gemeentes (dat is hier op La Palma vanaf 5.000 inwoners) is de dag verdeeld in tijdzones, om te voorkomen dat er te veel mensen tegelijk de straat op gaan. Er zijn 3 groepen: kinderen onder de 14 jaar, ouderen boven de 70 jaar en alles wat daartussen zit. Daar horen wij bij. En ook al wonen wij in absoluut buitengebied, 7 km van ‘de stad’, het is wel gemeente Los Llanos, dus mogen we alleen de deur uit tussen 6 en 10 uur en tussen 20 en 23 uur.

Vanochtend zijn we een uur naar buiten geweest. En het was druk op de Camino Campitos, de weg beneden langs ons huis. Héél veel fietsers en ook kwamen we zo’n beetje alle buren tegen. Met wie we eigenlijk niet mochten praten, want stilstaan is verboden. Maar dat hebben we toch wel heel eventjes gedaan, op afstand natuurlijk. Het was lekker om even van huis weg te zijn, maar spectaculair was het ook niet echt, zo’n rondje van maximaal een kilometer ver. En ik ben intussen zo gewend aan mijn dagelijkse rondjes op en af door de tuin, dat ik overweeg om ze vanmiddag toch nog maar even te doen. Het is veel inspannender dan het rondje wandelen rond het huis, het voelt goed als ik nadien bezweet en met een rode kop aan de koffie zit. Is het toch nog ergens goed voor geweest, deze gedwongen insluiting, haha.

We kijken vooral uit naar 11 mei, en dat is al best snel, dan mogen we (als alles goed gaat) weer met de auto op pad, het hele eiland over, en écht gaan wandelen. Dan mogen de kleinere winkels weer open en de restaurants/cafés. Wel hoorden we dat sommigen overwegen om nog niet open te gaan, de eerste twee weken mag alleen het terras open en dan maar met 30% capaciteit. Voor velen is het zinloos om zo open te gaan, je kunt nauwelijks klanten ontvangen maar hebt wel veel kosten en men is bang het recht op ondersteuning te verliezen omdat je weer open bent. Eind mei is gepland dat de horeca zowel binnen als buiten open mag voor 30% en dan 8 juni wordt dat 50%. Vakantiewoningen mogen weer open vanaf 11 mei, maar dat is een wassen neus, we hebben er niks aan, want er is geen enkele toerist op het eiland en dat zal nog een behoorlijke tijd zo blijven. Ook al zal in de zomermaanden binnenlands toerisme toegestaan zijn, dan verwachten we daar bijzonder weinig van.

Vorig weekend was mijn verjaardag. Een rustige dag, maar toch bijzonder door dit alles. Deze verjaardag zullen we niet snel vergeten. Een feestje geven zat er natuurlijk niet in, maar om een uur of negen hoorden we wat geroezemoes op de trap omhoog vanaf de benedenpoort. Kwamen twee vriendinnen die de honden aan het uitlaten waren snel even omhoog gelopen. De honden hadden een bordje om hun nek hangen, één met ‘Happy’ en de ander met ‘Birthday’ erop. Alleen vonden ze het zelf minder leuk. Anton, de ‘birthday’ hond, liep enorm met z’n kop te schudden om dat rotding van zijn nek te krijgen. En Kyra, de ‘happy’ hond, schoot meteen onder tafel. Met pijn en moeite hebben we ze naast elkaar gekregen voor een foto.

Een uurtje later kreeg ik een appje van de bovenburen dat ze iets aan de poort hadden gehangen voor mijn verjaardag. Echt hartstikke leuk en lief allemaal.

’s Middags hebben we heerlijk samen in de zon geluncht. Natuurlijk mocht ik kiezen wat we aten, zoals dat nu eenmaal hoort als je jarig bent. En hoewel wij inmiddels behoorlijke flexitariërs zijn geworden, we eten minder en minder vlees, had ik enorme zin in een mooie biefstuk van de haas. Aldus geschiedde. Prachtige solomillo gehaald, groene pepersaus gemaakt en een aardappel-knoflook gratin. Rucola/veldsla salade erbij met gecarameliseerde rode ui, pijnboompitjes en geschaafde parmezaan en als toet limoen-chocolademousse met een grote dot slagroom. Gesmuld! Door de dag heen heel veel getelefoneerd, geskyped en geappt. Karel had nog een appel-roomtaart gebakken voor bij de koffie, waarvan ook weer stukken naar de buren zijn gegaan. Prima verjaardag zo.

En het ontginnen van ons terrein is doorgegaan. Er lag inmiddels een enorme berg met tuinafval bij de benedenpoort. Een Palmero uit de buurt, die een bedrijfje heeft ‘servicios agrícolas y jardinería’, was al een paar keer langsgekomen om zijn diensten aan te bieden. Donderdagmiddag is hij gekomen met een kleine vrachtauto. Na twee ritten was nog lang niet alles weg, het was meer dan wijzelf en ook hij gedacht had en het zou dus ook meer in de papieren gaan lopen om alles weg te krijgen.

Toen stelde hij voor om een container neer te zetten die wij dan zelf konden vullen. Hij heeft hem donderdagavond nog neergezet. Dan kunnen jullie elke dag wat doen en dan bel volgende week maar wanneer hij vol is, zei hij. Maar dan kent hij Karel nog niet. Die is vrijdag begin van de middag aan de slag gegaan. Ik zou eerst het huis schoonmaken (beuh, maar moet nu eenmaal ook gebeuren) en hem daarna helpen. Maar een paar uurtjes later was de container vol, ik heb nog net een half uurtje mee kunnen werken. Overigens is nog steeds niet alles weg. Maar datgene wat rest is te weinig voor nog een container. Geeft niet, er zijn nog veel meer stukken terrein te ontginnen …..

En nog wat baksels van de afgelopen dagen.

En we hebben een afspraak bij de kapper! Het is nodig, maandag ga ik en dinsdag Karel.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]