Tja, wat valt er te zeggen op dit moment? De vulkaan heeft er nog steeds zin in, er is niets wat erop wijst dat hij spoedig zijn laatste adem zal uitblazen. We moeten het uitzitten tot het bittere einde met z’n allen hier in het Aridanedal. Gek genoeg lijkt het ook te wennen, dat lawaai van de vulkaan. Nu is het wel zo dat hij de afgelopen dagen beduidend minder luidruchtig is geworden. In de nacht van vorige week zaterdag op zondag was het vreselijk. Om 3 uur ’s nachts zat iedereen rechtop in zijn bed met elkaar te appen of stond samen met de buren op straat. En toen zondagochtend werd hij opeens een stuk stiller. Nu zijn er momenten dat ik met iets bezig ben en het eigenlijk niet meer registreer. Af en toe voel je een aardschok door het huis trillen en soms opeens een knal. Dan denk je weer ‘oh ja, hij is er ook nog’. Betwijfel of dat zo blijft, hij heeft vast nog wat voor ons in petto.
Gisteravond is er, na zo’n knal en schok, een nieuwe ‘boca’ geopend, aan de zuidkant boven Las Manchas. Opnieuw stress voor veel mensen. Maar inmiddels is vastgesteld dat het om een oude boca van een vorige uitbarsting gaat, die weer geopend is en alleen as en rook uitblaast. Hopelijk blijft dat zo, dan kunnen de geëvacueerde bewoners van Las Manchas weer voor even opgelucht adem halen. En net kregen we het bericht dat het huis van vrienden vanmiddag bezweken is, dat van een andere vriend staat op het punt van verdwijnen. Het zou bijna saai worden, als het niet zo’n doffe ellende was allemaal.
Afgelopen donderdag is Karel met een vriend naar het huis van een bekende van zijn Spaanse les gereden in Las Manchas omdat daar enorme hoeveelheden vulkaanas en lavazand zijn gevallen. Dit kan problemen opleveren met de daken van de huizen als de laag te dik wordt. Zijzelf woont het grootste deel van het jaar in Duitsland, zit in een rolstoel en in haar situatie is het daarom totaal onmogelijk om hier iets te kunnen doen. We hebben haar dan ook afgeraden om naar La Palma te komen, wat ze wel overwoog. Want ze maakte zich natuurlijk zorgen om haar huis. Karel en Paul hebben de daken as- en zandvrij gemaakt voor zover dat mogelijk was. De bomberos en de mannen van de protección civil helpen mee, maar in principe alleen als de laag dikker is dan 10 cm. Dat was bij haar nog net niet het geval, desondanks heeft één persoon geholpen. Ze hebben wel beloofd dat ze het in de gaten zullen houden. Die mensen zijn echt goud waard, ze helpen aan alle kanten mee, ook als je nog spullen uit je huis wilt redden of informatie over je huis wilt hebben. Er wordt soms gemopperd hier over het feit dat er zo weinig actuele informatie is over hoe en waar de lavastromen precies lopen en dat is ook erg frustrerend als je huis in de gevarenzone ligt. Inmiddels worden er een paar keer per dag drone-opnamen door diverse personen op facebook gezet, waar iedereen erg blij mee is. Maar verder kan ik alleen maar mijn petje afnemen voor de manier waarop de autoriteiten er hier mee omgaan en alles geregeld hebben, chapeau!
Maar goed, terug naar het huis van Margaret. De heren moesten een lange reis ondernemen om er te komen. Via de tunnel door de Cumbre naar de oostkant en dan over de zuidpunt, Fuencaliente, aan de westkant terug omhoog tot aan het uitzichtspunt El Charco, vanaf waar de boel afgesloten is. Dik een uur rijden. Hier moet je in de rij aansluiten om onder begeleiding van de Guardia Civil door te mogen naar je einddoel. Karel was behoorlijk onder de indruk van wat hij zag. Wij hebben hier regelmatig een laag as, vegen elke dag opnieuw, maar dat is niets vergeleken met wat er daar gevallen is. Hij beschreef het als een wintersportlandschap na een dag sneeuwstorm, maar dan is alles zwart ipv wit. En helaas smelt het niet aan het einde van het winterseizoen. Een paar foto’s om een indruk te geven.
Ja en dan over onze beginnende zoektocht naar Finca Paraíso 2.0. Ook hier geen nieuws geen goed nieuws helaas. Onroerend goed op La Palma, tja, het is gelukkig nog geen Nederland, waar overbieden de norm is geworden geloof ik. Maar de prijzen liggen wel erg hoog dus eenvoudig is het niet. We raakten er serieus van in een dip, die we intussen wel weer een beetje te boven zijn na opnieuw 2 dagen therapeutisch vegen. Recht houden die koppen en vooruit blijven kijken. Het komt goed. Maar daarover de volgende keer meer. Genoeg geschreven voor vandaag.
Denk nog iedere dag aan jullie!!!
“Bon courage “
Dikke knuffel vanuit Veenendaal. We denken aan en bidden voor jullie. Hou vol, maar dat kunnen jullie….
Liefs Jan en Corry
Lieve Marja en Karel,
Wat een ellende toch en het houdt maar niet op. Ik moet veel aan jullie denken en aan alle Palmeros die hun mooie eiland steeds verder verwoest zien raken. Wat fijn om te zien wat de mensen daar voor elkaar doen. En dat jullie zelf zo veel energie steken in het helpen van vrienden en bekenden. Petje af.
Ik wens jullie wederom veel kracht en wijsheid.
Hartelijke groet,
Hanne
Wat een drama allemaal. Wij leven erg met jullie en alle mensen op La Palma mee. Blijf moed houden. Dat therapeutische vegen is dan toch nog ergens goed voor. Veel sterkte, groetjes Margje
Zeer onder de indruk van hoe jullie dit allemaal samen met de bewoners te lijf gaan: Enorme saamhorigheid!
Dat geeft moed om door te gaan, en dat blijkt wel. Fijn te horen dat je al wat rustiger bent en jullie nieuwe plannen proberen te maken. Tja, wat kan er nog verder gezegd worden…. Sterkte is al zo vaak gezegd, dus ik houd t maar op “ lieve groetjes”!
Wij staan versteld van de foto’s hier boven. Onvoorstelbaar en niet te bevatten en dat jullie af en toe in een dip belanden kunnen we ons alles bij voorstellen. Maar wel mooi te lezen dat er zoveel saamhorigheid is. Wij blijven aan jullie denken en houd de moed er in!! Lieve groet, Gerard en Renée
We lezen jullie verhalen met veel aandacht en betrokkenheid. Natuurgeweld is onvoorspelbaar helaas. Veel kracht en sterkte daar. Compliment voor je (be-) schrijfkunst.
Hoedje af voor jullie!
Lieve Karel en Marja, we denken aan jullie. Wat een slechte film is dit nu toch waarin jullie zijn beland. Hou vol, het zal beter worden.
Virtuele omhelzing,
Vera en Casper
Pfff onwerkelijk. Ik wens jullie veel (veer)kracht om dit natuurgeweld t hoofd te bieden!
Niet alleen zand op het dak maar overal. Een hele klus om alles op te ruimen als de vulkaan definitief tot rust is gekomen. Uit een vorige bericht weet ik dat jullie het zand kunnen inleveren op bepaalde inzamelpunten. Wat wordt er met dit ingezamelde zand gedaan ??
Succes met de huizen/grondjacht.
Ik heb werkelijk geen idee Jan, waar al dat zand blijft straks. Zal nog een uitdaging worden.
Het is nu allemaal zwart rondom jullie. Maar daar boven schijnt de zon. Blijf je op de toekomst focussen. Groet Boudewijn
Tjonge een indrukwekkend verhaal . Ik ben nog nooit op de Canarische eilanden geweest maar het is/was daar prachtig. Ik hoop dat u de moed weer bij elkaar kan rapen, wat een ellende zeg, waar je niets aan kan doen.