Gisteren is La Palma officieel corona-vrij verklaard. De laatste geregistreerde patiënt is genezen en er zijn geen nieuw gelokaliseerde besmettingen. Of dit helemaal waterdicht is, is de vraag, want nu eenmaal niet iedereen wordt getest, maar we zijn er blij mee. De boekingen beginnen langzaam weer op gang te komen en vanaf komende vrijdag hervat Transavia de vluchten naar La Palma. Ikzelf heb meteen maar de eerste vlucht naar Nederland geboekt . Nu ben ik weliswaar een dag te laat in Nederland voor de verjaardag van mijn moeder, maar nog op tijd om het in het weekend samen met de familie (in kleine kring) te vieren.
Donderdag zijn we naar Barlovento gereden in het noordoosten van het eiland om daar te wandelen. De planning was om vroeg te vertrekken, maar we moesten vooraf eerst nog even voor een akkefietje langs het kadaster op het gemeentehuis. Hadden een brief in de brievenbus gevonden dat er dinsdag iemand was langs geweest tijdens onze afwezigheid en of we op donderdag 25 juni wilden komen. We dachten we gaan er om 8 uur naar toe, dan rijden we rond 8.30 uur door naar het noorden. Helaas, we hadden intussen natuurlijk ook beter moeten weten. Een andere keer vertel ik wel wat het akkefietje betrof, weer een lang verhaal, maar we reden uiteindelijk om 11.15 uur weg uit Los Llanos, met tussendoor nog een tochtje terug naar huis voor een document dat we niet bij ons hadden. Je KUNT gewoon niets snel regelen op La Palma en toch denken we elke keer weer ‘dat gaan we even snel doen’. GAAT NIET !!
Maar afijn, we reden dus om 11.15 door. Het plan was om na afloop van de wandeling te gaan lunchen bij restaurant Meson del Mar in Puerto Espíndola, we hadden daarom alleen maar wat fruit en natuurlijk water meegenomen voor onderweg. Maar nu we pas zo laat konden starten, zou het wel een erg late lunch worden en aangezien ik ‘flauw’ word als ik niet regelmatig eet (iets waar Karel niks van begrijpt, hij kijkt me altijd een tikje meewarig aan als ik dat zeg), besloten we om dan maar even een bocadillo ‘te doen’ bij de kiosko in Los Sauces. Ook iets waar we nog steeds niet aan gewend zijn, maar dan in positieve zin, de soms onwaarschijnlijk lage prijzen die je op een terras betaalt. Twee flesjes agua con gaz en een heerlijk verse en warme (en flink formaat) bocadillo met kip/alioli en eentje met Palmese ‘queso blanco’ witte kaas. Totaal 6 euro. Los Sauces is een dorp waar niet zoveel te zien is, maar het heeft wel een levendige kern met een paar kroegjes en terrasjes, gewoon leuk om je even onder te dompelen in het Palmese dagelijkse leven.
De wandeling was mooi, door een bos wat een beetje de sfeer van Los Tilos had, door kleine, verstilde gehuchtjes als La Palmita en La Tosca met mooie drago’s en adembenemende uitzichten op de kust. We startten om 13h00 en deden er zo’n 2h30 over, bijna 9 km en 350 mtr stijgen en dalen.
Daarna zijn we naar de zeezwembaden van La Fajana gegaan en hebben we heerlijk gezwommen. En, wat een verrassing, het café-restaurant La Gaviota met voor ons zo’n beetje het mooist gelegen terras van het eiland, was weer open. Maar we hebben er alleen wat gedronken, want wilden toch nog even iets gaan eten bij Meson del Mar. Helaas hadden we tevoren niet gecheckt of het eigenlijk wel weer geopend is, niet dus. Alle stoelen nog bovenop de tafels. Ook de andere restaurants op de weg terug die we altijd al eens wilden proberen, waren dicht. El Canal in Los Sauces – te vroeg – pas om 20h00 open, Chipi-Chipi – willen we al heel lang eens naar toe – dicht, vooralsnog alleen al mediodía, tussen de middag geopend, El Meson tegenover Casa Osmunda nog dicht. Casa Osmunda was wel open, maar te chic voor dat moment met onze wandelschoenen en zout-water haren. Dus naar huis en een bak maaltijdsoep uit de vriezer getrokken. Ook lekker. Heerlijke dag, het leek wel vakantie 😉 !
Verder hadden we wat watergedoe. We hebben bij de koop van ons huis ook een waterrecht gekocht van de Comunidad de Agua Fuente del Pino. In 2018 zijn we gezamenlijk met de vorige eigenaars van ons huis naar het bureautje van de comunidad in El Paso geweest om het waterrecht op onze naam te laten overschrijven. Geen probleem, was zo gebeurd. Señor Fidel vertelde ons dat we jaarlijks een bedrag van 11 euro moeten betalen voor het doorgangsrecht door de leiding en dan druppelt er 24/7 water in onze tank. Dat zou zo’n 0,7 liter per minuut moeten zijn. Destijds hadden we al gemeten dat er maar 0,4 liter per minuut binnenkwam, maar dat kon volgens mijnheer Fidel af en toe fluctueren. Voor kennisgeving aangenomen. Alleen kwam er de laatste weken (of maanden wellicht al) nog maar 0,2 liter binnen, wel heel erg weinig.
Het galerijwater komt vanuit de bergen aan in zgn ‘cajitas’, vanwaar dan weer diverse leidingen vertakken naar de eigenaren van de waterrechten. Op de cajita zit een groot hangslot en er is een ‘llavero’ – sleutelhouder – die voor de cajita verantwoordelijk is. Daar binnenin wordt met een ingenieus systeem van steentjes het water verdeeld. En we hadden al gehoord, dat als zo’n steentje verschuift (of verschoven wordt …) je opeens een stuk minder water krijgt. Of er kan vuil zitten. Of, nog veel vervelender, misschien zit er wel een lek ergens in de leiding vanaf de cajita. Nu hadden wij om te beginnen geen flauw idee waar onze cajita überhaupt stond en wie de llavero is. Zoveel andere dingen te doen gehad dat we ons daar nog helemaal niet mee bezig gehouden hadden, ook omdat we toch ook gemeentewater hebben. Daarom maar even nagevraagd bij de vorige eigenaar. Die wist ons te vertellen waar ‘onze’ cajita ongeveer zou moeten staan (zij verhuurden het huis voor onze komst al jarenlang aan iemand anders, dus wisten het ook niet meer zo heel precies). Met behulp van deze info en die van een buurman kwamen we erachter dat de cajita in de Camino Pastelero, een straat vlakbij, moest staan. Maar wie tegenwoordig de llavero was, dat wisten ze beiden niet.
Gelukkig bood weer een andere buurtbewoonster, Sandra, uitkomst. Het gezegde ‘beter een goede buur dan een verre vriend’ is weer eens bewezen. Zij hadden soortgelijk watergedoe gehad, wonen ongeveer even lang op La Palma als wij en zij was er helemaal in gedoken. Kent intussen zo’n beetje alle llaveros in de omgeving en wist ons meteen te vertellen ‘oh staat jullie cajita in de Pastelero? Daar is Don Francisco de llavero’ en ze had ook nog zijn telefoonnummer. Hurray hurray! Dus een whatsapp gestuurd aan Don Francisco, want geschreven kan ik het vooralsnog toch beter uitleggen dan gesproken. Foto’s erbij gedaan van de bewuste cajita en onze documenten. Ook had ik erbij gezet dat ik natuurlijk kon bellen als dat gemakkelijker was, maar dat hij dan niet te snel moest praten, omdat ik het anders waarschijnlijk niet zou kunnen volgen. Tot mijn grote verbazing (vaak hoor je gewoon niks totdat je uiteindelijk zelf toch maar belt) kwam die middag nog een app met de vraag of ik hem maar even wilde bellen. Dus diep ademgehaald en hup. Don Francisco stortte meteen een supersnelle vraag over me uit. Euhhhhh, perdón? Nog een keer kwam de vraag, nog net zo snel. Lo siento, no entiendo. Toen zei hij heel langzaam: ‘ik – zei – als – ik – te – snel – praat – dan – moet – je – het – zeggen’ 😊 😊. Daarna ging het een stuk beter.
Don Francisco blijkt zich momenteel op Gran Canaria te bevinden, waar hij een hartoperatie heeft ondergaan en nog tot half juli blijft om te revalideren. Maar de cajita is inderdaad de onze en alle documenten klopten. Echter, hij had contact gehad met señor Fidel van de comunidad en het bleek dat de 11 euro doorgangsrecht door de huurder nooit is betaald. Ook wij hadden sinds begin 2018 niet betaald, want waren ervan uitgegaan dat we daarvoor wel een rekening of op zijn minst een seintje zouden krijgen. Niet dus, je moet daar zelf aan denken en het ieder jaar gaan betalen. En dat zijn wij vergeten. Kortom, of we maar even het achterstallige bedrag wilden voldoen, dan zou het weer helemaal in orde komen met het water. Heel vreemd, want de huurder heeft dus wel al die jaren water gekregen en bij het overzetten van het waterrecht op onze naam in 2018 is er ook helemaal niet tegen ons gezegd dat er een betalingsachterstand was. Maar is uiteindelijk na zo’n 16 jaar de watertoevoer (bijna) dichtgedraaid. Is er misschien dit jaar pas gemerkt dat er niet meer betaald werd?? En dan maar gewoon afsluiten ipv even contact opnemen?? Wie zal het zeggen, maar volgens Don Francisco komt het allemaal goed als hij weer op het eiland is in juli.
Dan hadden we kort na het plaatsen van het vorige blogbericht nog een serieuze calima. Gelukkig maar een dag of twee maar ongelukkig ook met een nachtelijke regenbui. En dan is dit het resultaat:
de deksel van de vuilnisemmer….. 
de auto ……
de blaadjes van de citroenboom … 
en het dak van de serre
We hadden dus weer wat te doen buiten.
En dan nog de lelijkste cactus uit onze tuin maar met een hele mooie bloem. Daar moet je wel voor wakker blijven, want hij (of zij??) bloeit alleen ‘s nachts.
Prachtige bloem Marja. Er zijn een veel verschillende koninginnen s’nachts. Ik heb er geloof ik drie, een heeft er nog nooit gebloeid, en die jij laat zien is weer een andere.
Als je in de buurt bent, dan kom je maar eens een stek ervan halen.
Dat was een water-leermomentje
Eigenlijk is jullie leven nooit saai. Er gebeurt elke keer wel iets, leuk of niet leuk en vervelend, het maakt de blog elke keer weer levendig en is uit het leven gegrepen. Fijn dat er weer gevlogen mag worden en dat je in ieder geval naar Nederland kan om je moeders verjaardag (al is het dan een dag te laat) te vieren. Geniet ervan.
Groeten van Frank en Thea
Ha Marja, je hebt het over donderdag 25 mei, maar je bedoelt 25 juni, denk ik. Groet, Anneke
Klopt Anneke, foutje. Is gecorrigeerd intussen, bedankt !
Wat geweldig weer om dit te lezen en te zien, het is een mooi eiland en we hebben nog genoeg te doen als we weer komen.
Groet, Henk en Anneke
Wat een “bureaucratie’.Fajana staat op mijn lijst voor November.
Het zou me verwonderen dat ze je opzettelijk ‘bijna’ afgesloten hebben. Zo pro-actief heb ik ze hier nog nooit geweten .
Bedankt voor de restaurant tips! chipi chipi hebben we een jaar of 4 geleden (toen het nog geen vegetarisch only restaurant was) bezocht en vonden het wel… speciaal.
Al die restaurants kennen we nog niet, afgezien van Casa Osmunda (lekker). Maar één ding weten we zeker, Chipi Chipi is beslist niet vegetarisch. Wel ….. speciaal inderdaad, hebben we begrepen.