Operatie palm stekel – waterdruk – weer calima – en weer carnaval

In november was Karel op een ochtend al vroeg aan het werk in de tuin. Hij is geen uitslaper en kan bovendien niet goed stilzitten. We hadden die week vrienden op bezoek en ik was met hen aan het ontbijten. Komt Karel binnen rennen. ‘Mar Mar, er zit een stekel van een palm in mijn hoofd, haal hem eruit !!’ En inderdaad, midden op zijn hoofd zat onder de huid een joekel van een naald of stekel of hoe je het ook moet noemen. Twee gaatjes in de huid, waar hij erin was gegaan en waar het puntje er net weer uit kwam, je voelde hem duidelijk zitten. Wel 5 centimeter lang.

‘Pak een pincet en trek hem eruit’. Nou, als ik ergens niet voor in de wieg ben gelegd, dan is het wel eerste hulpverleenster, dus dat zag ik eigenlijk helemaal niet zitten. Toch geprobeerd maar je kreeg er geen grip op. Onze vriendin Carin, die ooit een opleiding tot doktersassistente heeft gedaan, moest het dan maar doen, vond Karel. Maar ook zij had niet veel zin om in zijn hoofd te gaan zitten peuren. Dus naar de eerste hulp in Los Llanos. ‘Un pincho de una palma en la cabeza?’ Dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Dus plekje kaalgeschoren en aan het proberen om hem eruit te halen. Maar de verpleegkundige lukte het evenmin. Steeds als ze beet had, dan verpulverde en brak de punt. Het voorstel van Karel om maar een snee te maken en hem eruit te halen, vonden ze geen goed idee. Nee, we laten hem zitten en dan zal het lichaam hem ofwel zelf naar buiten werken of gaan inkapselen en dan kan hij geen kwaad meer. Goed schoongemaakt, antibioticazalf erop, tetanusinjectie en over 2 dagen naar de huisarts om ernaar te laten kijken. Twee dagen later bij de huisarts om 17.30 uur. Die keek nogal bedenkelijk en het leek hem toch beter dat we even naar het ziekenhuis in Breña gingen. Dus met brief van de huisarts op naar het ziekenhuis. Daar waren we om 19 uur en de wachtkamer zat stampvol. Dat zou een lange avond worden, dachten we. Maar warempel, na het lezen van de brief van de huisarts, stuurde de receptionist ons meteen door. Wederom werd er grondig naar het hoofd van Karel gekeken. Nee, we doen er niets aan. Ook hier wilde men geen snee maken om ‘het object’ eruit te halen. 30 seconden later, ‘we gaan het toch nog een keer proberen’. Maar weer lukte het niet. Uiteindelijk 2 hechtingen en ‘dan moet het lichaam het zelf maar oplossen’.

Karel het er verder geen pijn aan, het voelde alleen een beetje raar, zo’n bobbel onder de huid op je hoofd. De wonden genazen, er was niets meer van te zien, alleen nog de verdikking. Verder gebeurde er niets, het leek ons erg onwaarschijnlijk dat het lichaam het ding nog zou afstoten, daar de huid helemaal geheeld was. Maar warempel, deze week voelde Karel opeens een puntje naar buiten komen dat langzaam groter werd. Z’n shirt bleef er zelfs aan haken bij het uitkleden. Dus opnieuw een poging gewaagd om het ding te verwijderen. En weer kreeg ik hem met het pincet niet te pakken, verpulverde de punt of brak af. ‘Ik moet een tang met een bredere bek hebben, zodat ik hem er goed tussen kan klemmen en kracht kan zetten om te trekken’. Karel in zijn gereedschapskist gedoken en met een combinatietang lukte het uiteindelijk om hem eruit te krijgen. 3,5 maand na dato !

Sinds enige tijd hebben we te maken met af en toe een onverklaarbare stijging van de druk van het gemeentewater. Opeens begint dan het overdrukventiel te druppen en staat de manometer naast de watermeter op 6 ipv tussen 2 en 3, waarop hij normaliter staat. Als we dan een kraan opendraaien, zakt de druk meteen weer tot normale waarde terug. Maar dat hoort natuurlijk niet. En we zijn bang dat als er zo’n hoge druk op onze leidingen komt te staan, het op een keer fout kan gaan. Daarom enige weken geleden Ruben, de fontanero van de gemeente Los Llanos, gebeld. Hij zou een van z’n mensen langsturen om te kijken. Een dag later al stond Salvador aan de deur. Hij concludeerde dat de waterdrukregelaar die bij de meter geïnstalleerd zat, te oud en van slechte kwaliteit was. Hij zei tegen Karel, als jij nu meteen bij de ferretería in La Laguna een nieuwe gaat halen, dan kom ik over een uur terug om hem te installeren. Zo gezegd zo gedaan. We merkten meteen dat er uit de kranen een aanzienlijk krachtigere straal water kwam, dat was mooi meegenomen! En gingen ervan uit, Salvador ook, dat het probleem van oplopende druk bij de meter nu ook opgelost zou zijn. Maar helaas. Een week later hadden we toch weer hetzelfde probleem. En het viel ons op dat het steeds op donderdagmiddag is, dat het gebeurt. Opnieuw Ruben gebeld, die de volgende ochtend, vrijdag, zelf zou langskomen. En dat deed hij ook. We vroegen hem of er misschien op donderdagmiddag ergens iets gebeurt in de buurt wat dit veroorzaakt. Maar volgens hem heeft de donderdag er niets mee te maken, zuiver toeval. Ok. Hij zou een verdeelstation dat iets verderop zit laten schoonmaken en ergens bij ons een extra manometer laten installeren om iets uit te proberen (vraag me niet wat, heel technisch verhaal wat ik ook in het Nederlands niet gesnapt zou hebben). Maar het was erg druk, dat zou die vrijdag niet meer lukken. Ze zouden maandag of dinsdag daarvoor terugkomen. En een uur later stopte er een auto van de ayuntamiento voor de deur (??). De waterleidingmannen waren er al. Ze deden wat ze moesten doen en waren een half uur later weer weg. Ruben vroeg ons om goed in de gaten te houden wat er zou gebeuren. Een paar weken geen problemen. We waren blij en tevreden met deze goede service. Maar helaas, afgelopen donderdagmiddag (ja weer op donderdag) was de overdrukkraan weer aan het druppen en stond de manometer opnieuw op 6.   ☹ ☹☹

Ruben weer foto’s geappt van de stand van de manometer en het druppelende overdrukventiel en hem gebeld. Tja, is niet normaal en moet opgelost worden. Maar nu veel collega’s ziek en dan ook nog carnaval voor de deur, met nog minder mensen ter beschikking ….. kortom hij wist niet wanneer hij weer zou komen, maar hij zou ons niet vergeten en het zo snel mogelijk proberen op te lossen. We wachten het af. Hij houdt vol dat het feit dat het steeds op donderdagmiddag gebeurt, zuiver toeval is.

Ik schrijf dit bericht terwijl het buiten heel heiïg is van het Sahara-stof in de lucht. Calima hebben we, al voor de 2^e keer in 2 weken, een fenomeen dat zich eigenlijk altijd alleen in de zomer voordeed. De temperatuur is absurd hoog voor de tijd van het jaar, wat op zich aangenaam is, zeker voor degenen die op vakantie zijn, maar waar de bewoners van het eiland niet blij mee zijn. Want het is veel en veel te droog, al 5 winters lang. En deze winter spant de kroon. Normaliter valt de regen op La Palma tussen oktober en april en dan valt er een hoeveelheid die voldoende is om de zomer door te komen zonder problemen. Maar de laatste jaren is dat niet meer het geval. Deze winter hebben we in het Aridanedal, waar wij wonen en wat het droogste gedeelte van het eiland is, alleen in oktober 2 dagen substantiële regen gehad, daarna niets meer. Ook het noordwesten, de omgeving Tijarafe en Puntagorda, heeft nauwelijks water gehad. In het oosten en noordoosten valt wel regelmatig water, maar ook een stuk minder dan gebruikelijk. Normaliter valt daar 1,5 mtr per jaar, afgelopen jaar maar 1 mtr, een derde minder dus. En we zitten alweer in de 2^e helft van februari, de kans om nog regen te krijgen deze winter wordt steeds kleiner.

Twee jaar geleden, toen wij de eerste week van maart arriveerden op La Palma, was dat een hele natte week. We herinneren ons dat nog zo goed, omdat we die week moesten overbruggen in een vakantiehuisje in Jedey, waar het aan alle kanten lekte. Overal moesten we steeds pannen neerzetten en de bedden uit elkaar zetten omdat het bij Karel precies op zijn hoofd lekte. Het huisje kostte ook 3x niks en moet je maar een fatsoenlijk onderkomen huren, zou je zeggen. Maar we konden met onze hond nergens anders terecht, niemand wilde een huisdier in z’n vakantiewoning hebben. Dus waren we al blij dat we een dak boven ons hoofd hadden. Maar goed, het kan dus nog wel, regen aan het einde van de winter. Laten we daarop hopen.

En dan nog een nagekomen bericht. Het is nu 23h30, zaterdagavond. We zijn net terug vanuit El Paso, waar Carnaval begonnen is (duurt hier een week of 4) en vanavond het Fiësta de la Peluca/het pruikenfeest was cq nog steeds bezig is. Toen we aankwamen was net de batucada-groep (trommelgroep) uit Los Llanos aan het spelen, dus we kwamen meteen in de stemming. Eerst even gegeten bij het Venezolaanse restaurant in El Paso en toen naar het feest. Carnaval hier is overgoten met een (heel dik) zuidamerikaans sausje, leuk! Een goed begin voor ons Brabanders van het carnavalsfeest, met volgende week maandag het hoogtepunt, Los Indianos in Santa Cruz. Daarover later meer.