Serieuze calima – Het Los Indianos feest

Afgelopen weekend overdekte een enorme calima de Canarische Eilanden met een dikke laag stof en heel veel wind. Verschillende bananen- en avocadoplantages liepen serieuze schade op, een muur langs de weg van Puerto Naos naar El Remo kwam naar beneden op een rij auto’s, de vliegvelden op de eilanden waren gesloten, diverse carnavalsactiviteiten werden afgelast en buiten vertoeven was, vooral op zondag, bijzonder onaangenaam. Het enige wat je kon doen was ramen en deuren gesloten houden en binnen blijven. Tegen het einde van de middag moest ik er toch echt even uit, dus zijn we naar Puerto Naos gereden. Meestal is het aan de kust het beste vol te houden tijdens een calima, maar deze keer was het daar niet heel veel beter. Zo goed als alle terrassen waren gesloten, alleen Las Olas was open, en op het strand en de boulevard was het bijzonder rustig. Dus maar snel weer naar huis gegaan, terug naar binnen.

Woensdag werd het beter, de wind was weg en ook het stof was zo goed als verdwenen. Toen konden we buiten aan de slag, alles was overdekt met een laag fijn zand/stof. Dus alle tuinmeubels afgespoten, evenals de terrassen, ramen en vensterbanken, parasols, auto, etc. Inmiddels is alles weer back to normal, behalve dan dat we nog altijd geen regen gehad hebben.

Zoals ik al schreef, zijn door de calima diverse carnavalsactiviteiten gecanceld. Het ‘Gran Polvacera’ feest in Los Llanos kon zaterdagmiddag nog gewoon doorgaan. Voorspeld was dat de wind zaterdagavond rond 9 uur zou losbarsten en dat gebeurde ook precies zo. Tot die tijd hoorden we de muziek van het feest, dat normaliter tot in de kleine uurtjes doorgaat, bij ons op het terras, 7 km verderop. Maar rond een uur of negen was het opeens stil. Alles afgelast vanwege de wind. Ook de optocht die op dinsdag om 17 uur in Los Llanos zou plaatsvinden werd vanwege de harde wind gecanceld. Maar gelukkig ging het grote Los Indianos feest in Santa Cruz op maandag wel door. Er was wel calima, maar in Santa Cruz gelukkig weinig wind, dus geen beletsels.

Het Los Indianos feest wordt altijd op carnavalsmaandag gevierd in Santa Cruz de la Palma. In de vorige eeuw zijn veel arme Palmero’s naar Latijns-Amerika, met name Cuba, geëmigreerd. Nadat ze er fortuin gemaakt hadden, zijn velen ook weer teruggekeerd naar hun thuisland, pronkend met hun succes en rijkdom. De emigranten werden ‘Indianos’ genoemd.

Het feest is een parodie op deze emigranten, hun bombastische terugkeer wordt nagespeeld. Essentiële elementen van het feest zijn Caribische muziek, (veel) rum en de kleur wit. Het ‘wit’ overspoelt de hele stad, natuurlijk door het strooien met talkpoeder (hierover hieronder meer) maar vooral door de kleding. “Indianos” dragen wit, crème of beige. En dan natuurlijk hun beste kleding. De dames elegante jurken met kant, hoeden, waaiers, parasols en veel sieraden. De mannen witte of beige kostuums, Panamese hoeden, gouden horloges … Ook koffers vol sigaren, juwelen, geld zijn heel gebruikelijk … En degenen die het helemaal gemaakt hebben, worden vergezeld door Creoolse bedienden.

Over bedienden gesproken, hier komt de beroemde “La Negra Tomasa” (ja, dat mag hier (nog), geen mens die erover valt) erbij. Een essentiële figuur in alle Indianos-vieringen. La Negra Tomasa is de ambassadeur bij uitstek van het Los Indianos feest. De Plaza de España in Santa Cruz wordt die dag omgedoopt in de Plaza de Havana.

Over het strooien van talkpoeder: het verhaal gaat dat er een scheepslading meel was aangekomen in de haven van La Palma, die van slechte kwaliteit was en daardoor bleef staan. Toen is men met het meel gaan gooien ter verhoging van de feestvreugde. Het is een vast onderdeel van het Indianos-feest geworden, iedereen gaat voorzien van een bus talkpoeder op pad. Nietsvermoedende toeristen die zich niet aan de witte dresscode houden, kunnen erop rekenen de volle laag te krijgen. Ook als je er nog erg schoon uit ziet, ben je een gewild slachtoffer. Dus beter is om jezelf al een beetje te voorzien van poeder op armen en schouders. Persoonlijk vinden wij dat wat minder, het stinkt, een vreselijk kunstmatig luchtje, en is bijzonder ongezond lijkt ons.

Vanuit heel Spanje en andere landen komen mensen op dit feest af. Santa Cruz telt normaal een kleine 20.000 inwoners. Tijdens El Día de Los Indianos vertoeven er zo’n 70.000 feestvierders in het stadje. Dit jaar waren het er overigens wat minder, doordat vanwege de calima het vliegveld gesloten was en veel geplande extra vluchten niet door konden gaan.

Voor ons was dit de eerste keer dat we het meemaakten. Vorig jaar hadden we aankomers en konden daardoor niet weg. Maar nu wel. Met een clubje van een man of 10 zijn we erheen gegaan. Van diverse mensen hadden we gehoord dat het het leukste is om ’s ochtends te gaan en dan in de loop van de middag weer weg, voordat je over de koppen kunt lopen en er veel dronken volk gaat rondlopen. Er rijden de hele dag bussen heen en weer tussen Los Llanos en Santa Cruz, maar Karel wilde beslist zelf rijden. Hij had er namelijk een hard hoofd over in of hij het wel zo leuk zou vinden, al dat talkpoeder en dan ook nog die drukte …….. En ik had er een hard hoofd over in of we überhaupt wel een parkeerplek zouden vinden. Maar dat bleek geen enkel probleem te zijn, we zijn over Las Nieves bovenlangs de Avenida del Puente ingereden en konden zo de parkeergarage in. Volop ruimte daar en meteen midden in de stad, beter kon niet. Eerst een terras opgezocht om koffie te drinken en toen door richting haven voor de intocht van la Negra Tomasa en haar gezelschap. Helaas zijn we te lang blijven zitten voor de koffie, want de boot was al aangekomen en de stoet kwam het haventerrein alweer af. Daarna via de Plaza de España alias Plaza de Havana, waar vanaf 10 uur al een band speelde en het druk maar nog niet te druk was, door de stad naar de Plaza de la Alameda (waar de replica van de Santa María ligt, de boot van Columbus). Daar zijn we blijven hangen, het was echt geweldig leuk, er stond een band à la Buena Vista Social Club en de sfeer was super. In de loop van de middag weer naar huis, waarbij ik nog wel getwijfeld heb om langer te blijven. Maar de keuze tussen het gemak van in de auto stappen of later met een bus terug, viel toch in het voordeel van de auto uit.

Nog twee ‘nieuwsflitsen’: vanaf maandag heb ik er een tijdelijke baan bij. En sinds vrijdagmiddag heb ik een echte kampioen in huis, hij heet Karel. Maar daarover in het volgende bericht meer, het is al lang genoeg zo.