Stedentripje, Transvulcania en de bouw gaat voort

Eind april hebben we een stedentripje gemaakt naar Santa Cruz de Tenerife. We waren al eens in Las Palmas de Gran Canaria en we komen natuurlijk regelmatig op Tenerife, maar tot nu toe was dat altijd met een doel: naar Ikea en andere woninginrichters, naar Leroy Merlin (de bouwmarkt), nieuwbouwhuizen bekijken, naar het ziekenhuis, etc. Nooit voor ons ‘plezier’. En we hoorden dat Santa Cruz de Tenerife, onze provinciehoofdstad, toch echt de moeite van een bezoek waard is.

Dus hebben we een lekker luxe hotel geboekt midden in het centrum van de stad en hebben we 2 dagen door Santa Cruz gestruind. En het was leuk, we hebben een uitgebreide stadswandeling gedaan en daarbij door de oude straatjes rondgelopen, het Palmetum, een botanische palmentuin met 400 verschillende soorten palmen, en het stadspark García Sanabria bezocht, door de markthal in La Recova geslenterd, het Auditorio bekeken dat qua stijl een beetje aan de opera in Sidney doet denken, maar dan een heel stuk kleiner, bij de haven rondgelopen, uiteraard geshopt en héél veel terrasjes aangedaan, en een heerlijk 7-gangen menu gegeten bij restaurant San Sebastián 57, een aanrader overigens.  Wat foto’s voor een impressie.

Zaterdag 12 mei werd weer de ultramarathon Transvulcania gehouden, met een paar duizend deelnemers. De hele week zagen we overal al groepjes hardlopers trainen en werd het centrum van Los Llanos gebarricadeerd en omgebouwd tot finishplaats met een podium, veel videoschermen, een rode loper en héél veel grote geluidsboxen. In de dagen ervoor werd er ook een aantal andere wedstrijden gehouden, een gewone marathon, een halve marathon en de verticale kilometer in Tazacorte, maar de apotheose was de ultramarathon van gisteren. Afstand 73,06 km, 4.350 hoogtemeters te stijgen en 4.057 hoogtemeters af te dalen, met als hoogste punt de Roque de los Muchachos op 2.421 mtr en de start op zeeniveau bij de vuurtoren in Fuencaliente.

De start is om 6 uur ’s ochtends en de winnaar finisht normaliter zo rond 13h00. Dus wij tegen enen naar Los Llanos. We vonden zowaar een ‘pole position’ plek bij de finish naast de rode loper en zagen de Brit Jonathan Albon als eerste over de streep gaan. Vervolgens hebben we heel snel een andere plek opgezocht, want zoals altijd hier, was het volume van de speaker en de muziek dusdanig dat onze trommelvliezen het niet langer konden verdragen. Bij de dames heeft een Nieuw-Zeelandse gewonnen.

En dan de bouw, het gaat voort. Intussen staat het ‘skelet’, de structuur, er. En is men begonnen met het aanbrengen van isolatieplaten aan de buitenkant. Binnen zijn de fontanero (loodgieter) en de electricista bezig met het aanbrengen van de leidingen voor water en electra. Aan de binnenkant wordt de vakken dan opgevuld met Rockwool isolatie. Ook op het platte en het schuine dak komt nog een hoop isolatie. Verder zijn we aan het nadenken over de tuin. Het terrein bestaat vooralsnog grotendeels uit hopen met stenen en weinig tot geen goede aarde en veel onkruid. Dus daar ligt ook nog een klus. Er komt donderdag iemand langs die er kijk op heeft (of zou moeten hebben in ieder geval) en die ons wellicht kan helpen met het vormgeven.

Vorige week hebben we met de mannen bouwers de ‘Puesta de la Bandera’ gevierd. De vlag op de nok. In Nederland ‘pannenbier’ genaamd. Alleen is het hier een complete barbecue, ook met bier uiteraard. Dit Spaanse gebruik hebben we natuurlijk aangehouden. Wel hebben we tegen de aannemer gezegd dat hij het vlees maar moest kopen, want wat de mannen precies lekker vinden, dat weten wij als extranjeros niet zo goed.

En de mannen hadden het liefste heel veel dikke koteletten en bloedworst. Op een van bakstenen met een paar stukken betonijzer geïmproviseerde barbecue. Niks geen houtskool of briketten en lang wachten totdat het eindelijk genoeg gloeit, gewoon wat reststukken van het hout van ons huis aangestoken, het rooster iets hoger gelegd zodat de vlammen het vlees niet raakten, la carne erop en afdichten met dikke laag grof zeezout. We vroegen ons al af waarom ze met een kilozak grof zeezout aan kwamen zetten. Nou, daarvoor dus. En lekker dat het was. Ik had nog een ensaladilla en een pastasalade gemaakt, er was mojo voor bij het vlees uiteraard (canarische saus) en Karel had een Hollandse appeltaart gebakken ter afsluiting van het maal. Het leven kan soms zo simpel zijn!